یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        همین الآن از پای منبرهای گیاهی بلند شدم. این نکته‌های اخلاقی را باید مثل قرص روزی دو تا سه تایش را خواند. بعد هر کدامش باید فکر کرد. باید فکر کرد . خیلی باید فکر کرد که در جان نفوذ کند. خیلی سعی کردم آرام‌آرام بخوانمش. نشد. هی جذبم می‌کرد بروم جلو. تا اینکه توانستم در سه نوبت بخوانم و هی تلنگر پشت تلنگر. خصوصاً منِ زیست‌شناسی‌خوانده‌ی شکست‌خورده‌ی نگهداری از گل‌های خانگی. ابتکارِ نویسنده عالی بوده. گرچه تک‌وتوک شاید محتوای تکراری تویش پیدا می‌شد. اما همان محتوای به‌ظاهر تکراری، از زاویه دید گیاهی جدید پرداخته می‌شد. دوستش داشتم.