یادداشتی بر هتل شبح‌زده:

هتل شبح‌زده، رمانی‌ست که ده سال پس از ماه الماس منتشر شد. پلیسی نیست، اما جنایتی رخ داده است.

از همین ابتدا بگویم که کم‌تر از ماه‌الماس آن را دوست داشتم، اما هیجانش برایم به‌غایت بیش‌تر بود. به هر حال، رمان نسبتاً ترس‌ناکی‌ست و من بسیار کم با چنین داستان‌هایی مواجه شده‌ام. نمی‌توانم بگویم از این ژانرِ گوتیک/وحشت دل‌زده‌ام. بعضی ژانرها، در زمان‌هایی، می‌توانند دلیلی که برایش محبوب شده‌اند را به خوبی نشان بدهند و هتل شبح‌زده کاری کرد بفهمم چرا بسیاری از کتاب‌خوان‌ها، گوتیک‌دوست‌اند و از حس وحشتی که آن‌ها را از اتمسفری که درونش زیست می‌کنند، دور می‌کند، لذت می‌برند. 

در دورانی که نویسندگانی هم‌چون دیکنز و تکری و حتی الیوت، با خواننده ارتباطی نزدیک برقرار می‌کردند و حضورشان به‌وضوح احساس می‌شد، کالینز فاصله‌ای بسیار خوب با خواننده‌ی رمانش ایجاد می‌کند. فاصله‌ای که باعث می‌شود وحشت داستان بیش‌تر شود و خواننده گاهی فراموش کند مشغول خواندن تخیلات ذهن نویسنده است. 
اما ناگفته نماند که شخصیت‌پردازی در این رمان تقریبا به کم‌ترین میزان خود می‌رسد و فقط یک قصه است که می‌خوانیم. حتی نام کاراکترها در ذهنم نمانده است. فراموش هم نمی‌کنم‌ که ویلکی کالینز همانی‌ست که کاراکتری هم‌چون گابریل بترج را خلق کرد!

داستان درباره‌ی کنتسی‌ فرانسوی‌ست که با لردی انگلیسی ازدواج می‌کند و برای سفر به ونیز می‌روند و ساکن کاخی قدیمی می‌شوند. تا نیمه‌های رمان تنها پرسش است که نویسنده برای خواننده ایجاد می‌کند. پرسش‌هایی که به تک‌تک‌شان پاسخی نسبتاً منطقی داده می‌شود و وحشتی را می‌سازد که بر واقعی بودن و ملموس بودن حوادث استوار است، نه بر وهم و خیال.

رمان گوتیک دیگری که از همین دهه -یعنی دهه‌ی هفتاد قرن نوزدهم- خواندم، کارمیلا بود از شریدان لوفانو. هر دو را به علاقه‌مندان این ژانر پیشنهاد می‌کنم.

در شب‌های بارانی پاییز بخوانید و از خواندن‌اش در شب‌های تابستانی پرهیز کنید!
        

          همیشه رمان های قرن نوزدهمی منو به وجد میارن و دوست شون دارم. فرقی نمیکنه رمانی انگلیسی،  فرانسوی یا روسی باشه . گرچه کفه ترازو به سمت روسیه بیشتر سنگینی میکنه. 
این کتاب رو ابتدا فقط به خاطر ترجمه محمود گودرزی انتخاب کردم که چند سالی هست در حال ترجمه آثار کلاسیک خوبی با همکاری نشر افقه. 
کاری که واقعا جای خسته نباشید گفتن داره و کاریه فوق العاده با ارزش.
ترجمه واقعا ترجمه روون و سهل و خوب و درجه یکیه که به راحتی میشه خوند . 
ویلکی کالینز ، نویسنده انگلیسی ای از قرن پر بار نوزدهمه.  هم دوره غولی به نام چارلز دیکنز . این نویسنده ، اولین رمان پلیسی انگلیسی زبان رو هم نوشته که بعدها راهش در آمریکا توسط ادگار آلن پو ادامه پیدا کرد.
قلم بسیار شیرینی داره و موقع خوندن،  اصلا حس و حال یک اثر قرن نوزدهمی رو به شما نمیده . انگار در حال خوندن یک رمان پلیسی نسبتا جدید هستید.
هتل شبح زده رو میشه به دو قسمت تقسیم کرد. نیمه اول کاملا پلیسی و یادآور کارهای آگاتا کریستی و بقیه پلیسی نویس های دوره های بعدیه اما به مراتب استخون دارتر و بهتر نوشته شده و نیمه دوم با یک رمان کاملا گوتیک طرفیم.
فضای ترسناک قرن نوزدهم در یک هتل تازه ساخت که قبلا کاخ بوده،  این گوتیک بودن رو بیشتر برای مخاطب ملموس میکنه.
رمان بین ژانر پلیسی و گوتیک بودن در نوسانه که در نهایت با یک پایان غافلگیر کننده ، همه رو به شوک فرو میبره. 
اگر به ادبیات قرن ۱۹ ، ژانر پلیسی و ادبیات گوتیک علاقه مندید و به دنبال خوندن یک اثر جذاب و درگیر کننده میگردید ، پیشنهاد میکنم این اثر زیبا رو حتما مطالعه کنید .
        

          این چه کاریه که در داستان هر کتاب خود من هم به جای یکی از  شخصیت ها باید حضور داشته باشم و در این داستان بنده کنتس بودم:) چرا؟ حدس میزنم بخاطر ویژگی رنگ پریدگی که میان خودم و او مشابه حس کردم:))
هرچند که داستان قلب من را تکان نداد اما فکر میکنم دلم برای کاخ تنگ خواهد شد، شاید روزی برگشتم