البر کامو در این نمایشنامه به  زیبایی هرچه تمام تر تفکرات ابزوردیسم خودش رو برای مخاطب به نمایش میزاره ، حقیقت هایی هست که انسان بیشتر اوقات سعی در فراموشی یا فرار از اون هارو داره ، مانند غیرقابل درک بودن معنای زندگی برای علم انسان کنونی ، تنهایی انسان در طول زندگی و در اخر دلایلی که ما در زندگی پیدا میکنیم تا از احساس پوچی و رنج اون فرار کنیم  مانند امید به زندگی کردن دریک ساحل افتابی 
حال اگر آن دلایلی را که برای زنده ماندن نیاز داریم ، از دست دهیم چه اتفاقی برای ما خواهد افتاد؟
        

          داشتم این نمایشنامه رو می‌خوندم، حس یه چیزی سنگین رو سینه‌م بود. مثل این بود که یه نفر داره آروم آروم روحت رو خفه می‌کنه. از یه طرف، دلم برای یان می‌سوخت که با کلی امید برگشته بود و آخرش اینجوری شد. از طرف دیگه، از مارتا و مادرش هم بدم میومد، هم یه جورایی درکشون می‌کردم. انگار یه چیزی تو وجودشون شکسته بود که دیگه نمی‌تونستن درست فکر کنن.

یه حس عجیبی داشتم، ترکیبی از غم، خشم، ترس و یه جور سردرگمی. انگار کامو با این داستانش یه سیلی محکم بهم زد و گفت: "هی، حواست هست تو این دنیا چه خبره؟ آدما چقدر می‌تونن تنها و بدبخت باشن؟"

تهش که کتاب رو بستم، حس سبکی نداشتم. بیشتر حس می‌کردم یه بار سنگین رو دوشمه. ولی یه جورایی هم خوشحال بودم که این تجربه رو داشتم. باعث شد به خیلی چیزا فکر کنم، به اینکه چقدر راحت می‌تونیم همدیگه رو نفهمیم و چه فاجعه‌هایی ممکنه از همین سوءتفاهم‌ها به وجود بیاد.

خلاصه، "سوءتفاهم" یه کتابیه که حال آدمو می‌گیره، ولی ارزش خوندن داره. چون باعث می‌شه یه کم بیشتر به خودمون و دنیای اطرافمون فکر کنیم
        

          کتاب اول چالش کتابخوانی متفاوت پارت سوم: 
«سکوت کشنده است اما حرف زدن هم به همان اندازه خطرناک است»

خلاصه: این نمایشنامه ماجرای زندگی مردی به نام "ژان" است که بعد از بیست سال دوری از مادر و خواهر خود، در حالی که ازدواج کرده و سرمایه‌ای کسب کرده است به خانه باز می‌گردد تا مادر و خواهرش را نیز در خوشبختی خود سهیم کند. او بعد از ورود به مهمانخانه‌ای که مادر و خواهرش آن را اداره می‌کنند متوجه می‌شود که بعد از گذشت این همه سال، خانواده‌اش در لحظه ورود، او را نشناخته‌اند.. 
☆☆
نظر من:  اعتراف می کنم فکر نمی کردم نمایشنامه انقدر خوبه!  
برای اولین تجربه از نمایشنامه  خوندن کتاب خوبی بود خوشم اومد_ با تشکر از آتنا بابت معرفی این کتاب_. قلم روونی داشت و با اینکه می دونستم قراره چه اتفاقی بیوفته، با وجود  قابل پیش بینی بودنش همچنان به خوندنش ادامه دادم و در 2 ساعت تمومش کردم. و برای بار هزارم چراغ سوالی در ذهنم  روشن شد، چطور آدم ها  انقدر راحت همدیگر را سلاخی می کنند!؟  ... واقعا این کتاب چیزیه که بازهم میخونمش اما آیا دفعه بعد جواب خیلی از سوال هامو خواهم گرفت؟ 
        

          کتاب اول چالش کتابخوانی پارت سوم پروانه:
🌟:یه نمایشنامه درمورد پسری به اسم ژان که ۲۰ سال پیش خانواده‌اش رو ترک کرده و حالا درحالی که سرمایه جمع کرده و ازدواج کرده ؛برمی‌گرده پیش خانواده‌اش تا اون‌ها هم توی آرامش بتونن زندگی کنن. ولی وقتی وارد مسافرخانه خانوادش می‌شه، هیچ‌کس  حتی مادرش، اون رو نمی‌شناسه ...
🌟:بالاخره من هم تو چالشای پروانه شرکت کردم🤭. این اولین نمایشنامه‌ای بود که تاحالا خوندم و باید بگم که نمی‌دونستم اینقدر باحاله. خوب بود و من هم ازش خوشم اومد برای بار اول بدک نبود😅
اها راستی اینم بگم من این کتاب رو ساعت ۱۰:۳۰ شروع کردم و ۱۱:۵۰ تمومش کردم. واقعاً کتاب کوتاهیه😉