من به شدت عاشق کتاب های رولد دالم و زندگینامه اش -کتاب های پسر و سفر تک نفره- رو ده ها بار خوندم. این نوع تعریف کردن خاطراتش برام خیلی جذاب بود...
        

          کتاب رو تابستون سه سال پیش به عنوان یکی از کتابهای کلاس کتابخوانیم با بچه‌های کلاس چهارمی خوندیم. بدترین انتخاب برای آشناییشون با رولد دال :)) کتاب داستان نداره، مجموعه خاطرات رولد داله، و البته اینجاس که یه کم فهمیدم چرا نقش پرنده‌ها توی داستانای رولد دال انقد پررنگه
        

          ابتدا فکر‌کردم‌کتاب قسمتی از زندگی‌خود نوشت رولد دال است البته که دوست‌ داشتم‌این مدل قلم‌را هم از او بخوانم .کتاب مشتمل بر بخش هایی از ماه های سال است که دال درباره جانوران و ویژگی های آن فصل و چیزهایی که در آن فصل شاهد است را شرح می دهد.به شخصه خودم‌از اطلاعات علمی که راجع به برخی حیوانات گفته بود ذوق می کردم و چیزهای جالبی فهمیدم که با زبان شیرین دال به دل می نشست.در خلال آن شناخت نسبی هم از خود او بدست می آوریم و همینطور خاطرات جالب و شیرینی را از خودش نقل میکند.
فقط شاید بدلیل تفاوت جغرافیایی کشورهایمان برخی از قسمت های کتاب برای ما غریبه و ناآشنا باشد و این قسمت کمی اذیت کننده بود.
        

          این کتاب در اصل یک رمان نیست بلکه خاطراتی هست که رولد دال اونها رو نوشته و به صورت یک کتاب  در آورده،و از نظر من به هیچ عنوان دارای جنبه داستانی نیست.همونطور که در اسم کتاب آورده:
راز موتور سیکلت من:خاطره های رولد دال.
در هر صورت از اونجایی که هیچ وقت کتاب های رولد دال برای من ملال آور نبوده،این یکی به طرز وحشتناکی(!)برام خسته کننده بود.
        

          کتاب‌هایی که نویسندگان درمورد زندگی شخصی‌شان می‌نویسند را خیلی دوست دارم. این که نویسنده بیاید و از دید خودش زندگی خودش را روایت کند. یکی نثل موراکامی از روند دویدنش می‌گوید و یکی مثل رولد دال از گذر فصل‌ها. خواندن چنین کتابی باعث می‌شود که آدم بفهمد چطور این داستان‌های شگفت‌انگیز خلق می‌شوند.