داستان زندگی حکیمه خانم سرشار از اتفاقات است که با آنها دست و پنجه نرم می‌کند.
زنی با سه فرزند در دههٔ هفتاد، ساکن تبریز و با همسری که معلم است.
داستان کتاب آمیزه‌ای از طنز و سختی‌های زندگی حکیمه خانم هست.

کتاب بسیار جذاب و خواندنی هست. اگر این قیمت‌های کتاب اذیت‌تون نمی‌کنه حتما تهیه کنید و بخونید. مخصوصا برای خانم‌های خانه‌‌دار و فرزنددار امیدبخش هست. 
        

          واسه اینکه خودم و زجر بدم تا اخرش خوندم 😐
        

          فروشنده نشر کتابستان من رو با این عنوان به دام انداخت که:(( مهرداد صدقی خوندی؟؟؟ این مجموعه از اون‌ها هم بامزه‌تر هست.))
نقطه‌زنی کرده بود؛ هر دو جلد کتاب رو گرفتم و طی ۱۰ روز خوندم…
من تا صفحه ۹۰،۱۲۴،۱۸۹،۲۰۵ و… منتظر طنز ماجرا موندم اما نیومد، من سخت می‌خندم اما طنز رو می‌شناسم و این کتاب برام طنز نبود، اما اگر عمیق می‌شدم، گریه‌دار چرا.

🔆داستان از زبان مادر(حکیمه) یک خانواده تبریزی در دهه ۷۰ و مصائب اون هست که به خاطر استفاده از زبان ترکی در برخی بخش‌ها(با ترجمه در پاورقی) و توصیف خیلی خوب اوضاع( مزیت قلم نویسنده نسبت به مهرداد صدقی)، کاملا پای من هم به زندگی اونها کشیده شد، اما زندگی حکیمه خنده‌دار نبود، بیشتر گریه‌دار بود…
        

          کتاب را با یک قطره اشک گوشه‌ی چشمانم تمام کردم و توی دلم به نویسنده‌اش آفرین گفتم. نفیسه‌ شیرین‌بیگی در اولین کتابش توانسته خیلی قابل قبول باشد. 
رمان " مربای گل" اولین جلد از سری ماجراهای خانواده آمد است. این رمان قصه‌ی حکیمه‌ست. زنی با سه بچه در تبریزِ دهه‌ی هفتاد. حکیمه‌ای که در ابتدا پنجه به پنجه‌ی زندگی نمی‌اندازد و از مبارزه خسته است. مخاطب حرص می‌خورد از انفعال شخصیت اصلی اما کم‌کم که می‌گذرد به او حق می‌دهد. انتظار داریم که کتاب با این رخوت شخصیت اصلی تمام شود اما اینجاست که از این کتاب یک اثر متعهد و متمایز می‌سازد. حکیمه از یک جا به بعد مجبور می‌شود بلند شود و یقه‌ی مشکلات را بگیرد. تمام لحظه‌هایی که این حکیمه‌ی سر از آب بیرون آورده را می‌بینی چیزی توی دلت وول می‌خورد. حکیمه می‌تواند هر زنی باشد که از جایی به بعد خسته شده و ترجیح داده یک گوشه بنشیند. اما می‌بیند که نشستن و انفعال یک زن، می‌تواند دنیا را خراب کند. پس می‌ایستد و مبارزه را پی می‌گیرد و توی دل مخاطب انگار هزاران زن درمانده برایش کف می‌زنند.

قصه‌ی حکیمه و خانواده‌اش ملموس و باورپذیر و واقعی درآمده. ما خانواده‌ی آمد را می‌پذیریم و باور می‌کنیم. اتفاق‌ها در عین تلخی بامزه نوشته شده‌اند و مخاطب می‌تواند با غصه‌های حکیمه بخندد و این معجزه‌ی دستان نویسنده است! نمی‌دانی بخندی یا اشک بریزی و دلت می‌خواهد ادامه بدهی تا ببینی ته قصه چه می‌شود؟
قصه‌های حکیمه از ما دور نیست و عین زندگی‌هامان است و این شیرین‌ترش می‌کند. استفاده از اصطلاحات و آداب و رسوم دینی و بومی مردم تبریز هم به اندازه و به‌جا استفاده و پرداخته شده.

اگر دنبال کتاب خوشمزه‌ای هستید که روزهایتان را بسازد، این کتاب را پیشنهاد می‌کنم.