بسم الله
اسم اصلی کتاب: اژدهاها تاکو دوست دارند
تاکو، یک غذای مکزیکی.
این کتاب هم در گودریدز امتیاز بالایی دارد و هم جزء پرفروش‌های نیویورک تایمز بوده‌. از بس اسمش را دیدم، تصمیم گرفتم با پسر ۶ ساله‌ام بخوانیم.
کلمه‌ی تاکو را که برایش مفهومی نداشت به کلمه‌ی پیراشکی تغییر دادم.

بازخورد پسرم: کتاب جالبی نبود، یه کتاب دیگه بخونیم‌
بازخورد من: درونمایه‌ی خاصی نداشت
از نظر جذابیت هم نمره‌ی پایینی دارد
علاوه بر تاکو، عناصر دیگری از فرهنگ آمریکایی که برای بچه‌های ایرانی مفهومی ندارد، در کتاب وجود دارد.
شاید وجود دو کلمه‌ی اژدها و تاکو که یک خوردنی است، در عنوان کتاب،  آن را این‌قدر خواستنی کرده البته برای مخاطب بومی کتاب.
تنها قسمت جالب، اتفاق است که در یک سوم پایانی می‌افتد. البته اگر کودک تا قبل از آن کتاب را رها نکرده باشد.
        

          داستان همه‌چیز دارد! شخصیت و پیرنگ و راوی درست و صحنه‌پردازی خوب و کشمکش و اوج و ...! حواس نویسنده به عناصر داستان بوده و نکته‌ی مهم این داستان برای من تکان‌دهنده بود. داستان اشاره به موجوداتی (اژدهاها) می‌کند که برای خوشامدشان بهتر است تاکو بپزیم! مهمانی تاکو برگزار کنیم! و حواسمان باشد هیچ‌چیز تندی در غذا نباشد تا احوال موجودات به هم نریزد. وقتی سهوی سس تندی کنار تاکوی اژدهاها قرار می‌گیرد و آن‌ها همه‌جا را به آتش می‌کشند، می‌شود تصور کرد همه‌چیز طبق روابط علت و معلولی پیش رفته اما نکته این‌جاست که اژدهاها برای آبادکردن خانه و فضایی که نابودکرده‌اند برمی‌گردند. چون مهربان‌اند؟ شاید! ولی این احتمال بیش‌تر است که برای ساختن می‌آیند تا دوباره از سمت ما، تاکو نصیبشان شود!