یادداشت مریم علویان

        داستان همه‌چیز دارد! شخصیت و پیرنگ و راوی درست و صحنه‌پردازی خوب و کشمکش و اوج و ...! حواس نویسنده به عناصر داستان بوده و نکته‌ی مهم این داستان برای من تکان‌دهنده بود. داستان اشاره به موجوداتی (اژدهاها) می‌کند که برای خوشامدشان بهتر است تاکو بپزیم! مهمانی تاکو برگزار کنیم! و حواسمان باشد هیچ‌چیز تندی در غذا نباشد تا احوال موجودات به هم نریزد. وقتی سهوی سس تندی کنار تاکوی اژدهاها قرار می‌گیرد و آن‌ها همه‌جا را به آتش می‌کشند، می‌شود تصور کرد همه‌چیز طبق روابط علت و معلولی پیش رفته اما نکته این‌جاست که اژدهاها برای آبادکردن خانه و فضایی که نابودکرده‌اند برمی‌گردند. چون مهربان‌اند؟ شاید! ولی این احتمال بیش‌تر است که برای ساختن می‌آیند تا دوباره از سمت ما، تاکو نصیبشان شود!