محسن آزرم در پایان این کتاب مؤخره ای مفصل نوشته که حال  و هوای این اثر و دنیای گراهام گرین را برای خواننده قابل لمس تر می کند. او درباره  «مرد سوم» نوشته است:« مرز خوبی و بدی، رفتارِ درست و نادرست، ایمان و بی ایمانی و البته خیانت و وفاداری در داستان های گراهام گرین همیشه خط بی نهایت باریکی است که باید در نهایت دقت از آن گذشت. و "مرد سوم" هم، مثل باقی داستان های او، روی همین مرز، روی همین خط بی نهایت باریک، اتفاق می افتد و آدم هایش با این  که از مهر و دوستی و چیزهایی از این دست حرف می زنند، به  وقتش گوی سبقت را در خیانت و نابودی یکدیگر از هم می ربایند و دست آخر آن  چه می ماند حس  و حال یک بازنده  حقیقی است؛ آدمی که همه  چیز را باخته، همه  چیزهایی که به  نظرش حقیقی بوده اند، ناگهان، خرد شده اند و ریخته اند روی زمین و حالا با تماشای این تکه های خُرد شده و پراکنده، این حقیقت رسواکننده، به گذشته ای فکر می کند که شک دارد ارزشش را داشته است یا نه؛ به گذشته ای که،شاید، همه ما شک داریم ارزشش را داشته یا نه.