به یک‌بار خواندن هم نیرزد. از کل دفتر فقط این شعر را زیبا یافتم(و خیلی زیبا):

دسته‌گل‌ها دسته‌دسته می‌روند از یادها
گریه کن ای آسمان، در مرگِ طوفان‌زادها

سخت گم‌نامید، اما ای شقایق‌سیرتان
کیسه می‌دوزند با نامِ شما، شیادها!

با شما هستم که فردا کاسهٔ سرهایتان
خشت می‌گردد برای عافیت‌آبادها

غیرِ تکرارِ غریبی هان! چه معنی می‌کنید
غربتِ خورشید را در آخرین خردادها؟

با تمامِ خویش نالیدم چو ابری بی‌قرار
گفتم ای باران که می‌کوبی به طبلِ بادها

هان! بکوب اما به آن عاشق‌ترین عاشق بگو:
زنده‌ای، ای زنده‌تر از زندگی! در یادها

مثلِ دریا ناله سر کن در شبِ طوفان و موج
هیچ‌چیز از ما نمی‌ماند مگر فریادها!
        

          استودیو قناری این کتاب را با صدای شاعر منتشر کرده است که لذت گوش کردن اشعار با حس و حال شاعر را دو چندان می‌کند. تبحر شاعر در منتقل کردن مفاهیم مدنظرش جالب توجه است
        

          کتاب چمدان های قدیمی گزیده ای از غزلیات شاعر معاصر کشورمان، جناب آقای علیرضا قزوه می باشد که اشعار آن توسط آقایان علی محمد مودب و مبین اردستانی انتخاب شده است.

نام کتاب از اولین غزلی که در این مجلد به چاپ رسیده است اقتباس شده است. به شخصه در ابتدای کار چندان رغبتی به ادامه دادن مطالعه کتاب نداشتم ولی با جلو رفتن در کتاب به حق به این نتیجه رسیدم که اشعار موجود ارزش صرف زمان را دارند و بسیار زیبا و پرمحتوی هستند و همچنین از نقطه نظر عروض و قافیه نیز در آن ها خللی وارد نیست.

اگر به شعر معاصر علاقه مندید به شما پیشنهاد می کنم این کتاب را از دست ندهید.
        

          سلام بر همه الا به قلب مغلوبان
سلام بر همه الا به انقلاب‌فروش
        

          در روزهای که طعم تلخ تنهایی را بیش از پیش در کامکان پیچیده است، فرصتی را برای خواندن کتاب بصورت روزانه کنار بگذارید. در این خواندن شعر را هرگز فراموش نکنید.
استاد علی‌رضا قزوه، مجعوعه اشعار خود به انتخاب علی‌محمد مودب و مبین اردستانی در کتابی با نام چمدان‌های قدیمی با همکاری شهرستان ادب منتشر کرده است که تعدادیی از غزل‌های آن‌ را با  هم می‌خوانیم.

1-	ای آینه‌ی هر چه غزل، هر چه قصیده
دلبازترین پنجره‌ی رو به سپیده!

ای در نفست قونیه در قونیه اشراق
از دست خدا باده الهام چشیده

ای گندم بی‌معصیت، ای عصمت معصوم
دستان تو باغی‌یست پر از سیب رسیده

هم جان تو از مستی و اخلاص، لبالب
هم شعر تو آمیزه‌ای از عشق و عقیده

فیروزه بازار سخن، یوسف نایاب!
یک شهر خریدار شماییم ندیده

عطار زمان! تیغ زبان تیز کن امشب
خواب مغلان دیدم و سرهای بریده

2-	نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بود
شروع عشق و آغاز غزل شاید همان دم بود

نخستین اتفاق تلخ‌تر از تلخ در تاریخ
که پشت عرش را خم کرد یک ظهر محرم بود

مدینه نه که حتی مکه دیگر جای امنی نیست
تمام کربلا و کوفه غرق ابن ملجم بود

فتاد از پا کنار رود در آن ظهر دردآلود
کسی که عطر نامش آبروی آب زمزم بود

دلش می‌خواست می‌شد آب شد از شرم، اما حیف
دلش می‎خواست صد جان داشت، اما باز هم کم بود

اگر در کربلا توفان نمی‌شد کس نمی‎فهمید
چرا یک عمر پشت ذوالفقار مرتضی خم بود
        

          خیلی خوب