خیلی عجیب بود چون سیر داستان و شخصیت های نمایشنامه دقیقا کپی برداری از دایی وانیا بود ، به حدی که فکر کردم دارم دایی وانیا رو با یک ترجمه دیگه میخونم
به هرحال داستان کمی متفاوته اما تقریبا ۸۰ درصد همون دایی وانیاس ولی ضعیفتر ... انگار چخوف اینو نوشته بعد توی دایی وانیا اومده بهترش کرده.
        

          نثر کتاب، خوب و ویراستاری هم خوب است. این نمایشنامه هم زیبا و خواندنی بود.

این نمایشنامه؛ به تصورات، گفتارها و رفتارهای آدم‌های یک جامعۀ کوچک روستایی در روسیۀ آن دوران می‌پردازد.

یک پروفسور بازنشسته و خانوداه‌اش؛ همسایگانی که وضعیت کم و بیش مشابهی دارند و در ارتباطات خود، بیش از هر چیز، به سود و منافع شخصی و خانوادگی خویش می‌اندیشند و در این جهت تلاش می‌کنند.

در این نمایشنامه، هم آدم خوب داریم و هم آدم ناخوب؛ اما مثل همیشه و همه‌جا ناخوب‌ها اکثریت را تشکیل می‌دهند.

در چنین جمعی، اگر کسی ویژگی برتری بیش از دیگران داشته باشد؛ طبیعی است که مورد حسد قرار می‌گیرد و پروفسور یکی از این افراد است.

آدم‌های قصه؛ به جای اینکه دور هم بنشینند و از انتظارات و توقعات خود به نرمی و آرامش با هم سخن بگویند؛ ترجیح می‌دهند که در حضور برخی از اطرافیان، به درشتی منظور خویش را بیان کنند و طرف مقابل را برنجانند.

شاید این تنها کاری است که بلدند و جز آن روشی نیاموخته‌اند.