کتاب جالبی بود. شخصا هیچ وقت به جادوگری و طلسم اعتقاد ندارم. ولی وقتی این کتاب رو می خونید کمی به ذهنیات قبلی خودتون شک می کنید و این که مثل بقیه کتاب های آگاتا کریستی آخرش غافل گیر میشید. کتابی که میشه در یک یا دو روز سریع خوند و لذت دنیارو برد.
        

          برای شروع داستان های معمایی و جنایی متوسطه 
کشش ذهن را باید برای مخاظب در نظر بگیریم
        

          
این اولین اثر کریستیِ که من ازشون خوندم چاپ قدیم و با ترجمه‌ی که بدون شک دارای سانسورهای زیادیه
و با یکم تحقیق متوجه شدم که این کتاب با سبک معمول کریستی متفاوته و البته از بقیه آثارش هم ضعیف‌تره ‌‌..
یه جنایی با اندکی علمی-تخیلی و ماورالطبیعی ..
ولی بازم همه‌ی اینها از جذابیت کتاب چیزی کم نمیکنه کتاب داستانی داره  خلاقانه و رازآلود 
تا یک سوم کتاب شما کاملا گیج و خسته میشین شخصیت‌هارو با هم قاطی میکنید و اصلا متوجه نمیشین که چه اتفاقی داره میفته ولی اواسط کتاب باهاش همراه میشین.
همه شخصیت‌های کتاب به هم مرتبطن پس از همون ابتدا اسم‌های شخصیت‌هارو به خاطر بسپارید
و دقیقا در دو فصل آخر کتاب ورق برمیگرده و همه حدس و گمانهایی که شما در مورد قاتل و اتفاقاهای داستان زدین عوض میشه.
        

          کتاب‌های کریستی از یک الگوی مشابه پیروی می‌کنن که معمولاً اواخر کتاب تورو جذب می‌کنه.
البته من آدم ادبیات کاراگاهی نیستم و به نظرم دیگه همین سه چهار کتابی که ازش خوندم کافی بود.
        

          اول از همه بگم که پایان خیلی خیلی خوبی داشت*

این کتابو قرار نبود بخونم. رفتم کتابخونه و از کتابدار خواستم بهم کتاب جنایی معرفی کنه. اونم اینو داد. خیلی تعریف آگاتا کریستی رو شنیده بودم ولی نمیدونم چرا اصلا دوست نداشتم بخونمش. خلاصه که دلو زدم به دریا و شروع کردم. داستان واقعا حوصله سربر و کسل کننده بود. یه جوری پیش میرفت که اوایل کتاب به یه نفر مظنون میشدی و تا ده بیست صفحه ی آخر هم همون بود(من که کلی حرص خوردم که چرا نمیفهمین اصل کاری همون بنده خداست). ولی آخر کار ورق برمیگرده و دقیقا همونی که فکرشو نمیکنی قاتله. 
در کل، واقعا عالی بود و دوسش داشتم. شاید از این به بعد بیشتر از کتابای آگاتا کریستی استقبال کنم. 
        

          چرا جنایی میخونیم؟ توقعمون از کتاب جنایی چیه؟
خودم به‌شخصه، توقع دارم کتاب جنایی روند سرراست و واضحی داشته باشه. ذهنم رو درگیر کنه و در نهایت آدرنالین خونم رو ببره بالا. ترجیحا بی‌محتوا هم نباشه.🙏
باید بگم تا به‌حال همچین جنایی نخونده بودم! تا آخر اصلا معلوم نبود با چی طرفیم: روح، قدرت ماورایی، قاتل، یک گروه تبهکار یا..😃
اصولا آدم جنایی رو به عنوان یه استراحت و یه کتاب سبک میشناسه، ولی "مرکب مرگ" پر بود از بحث‌های فلسفی راجب مرگ و جادو. واقعیتش وقتی داشتم می‌خوندم حوصله‌ی همچین بحث‌هایی رو نداشتم.

در صفحات اول این کتاب هم، مثل "راز قطار آبی" و "شبح مرگ بر فراز نیل" با تعداد بسیار زیادی شخصیت مواجه میشیم و حفظ کردن اسم همه‌شون اونم با توصیفات کم، تقریبا غیرممکنه. من خودم اینجور مواقع اسم‌هارو مینویسم ولی اینبار همونطور که گفتم، واقعا حوصله‌اش نبود پس تقریبا کل کتاب سردرگم بودم.🥸 

من نتونستم پایان کتاب رو حدس بزنم، ولی واقعیتش شوکه نشدم. چرا؟ چون کتاب نتونست ذهنم رو درگیر کنه. همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام اتفاق میوفتاد و هیچ سرنخ واضحی نداشتیم که حتی حدس بزنیم.😑

اگه این کتاب رو بدون عنوان جنایی بخونید، سرگرمی خوبیه. ولی اگه توقع یک قتل "آگاتاطور" و پرکشش دارید، پیشنهادش نمیکنم.