می‌دانم این کتاب راهنمایی برای روان‌درمانگران و شاید به‌طور کلی درمانگران در حوزه‌‌های دیگر باشد، اما من در مقام یک تسهیلگر/آموزگار خواندمش و به‌نظرم همان‌قدر و شاید حتی بیشتر کمک‌کننده بود. من هیچ‌وقت درمانگر نبوده‌ام، اما به‌نظرم تسهیلگری به‌ویژه این نوع تسهیلگری‌ای که من تجربه‌اش را دارم بی‌شباهت به آن نیست و به مهارت‌های مشابهی نیاز دارد و به همین دلیل خواندن این کتاب خیلی برایم راهگشا و روشنگر بود. یالوم انسان نازنینی است؛ انسان‌ها را انسان می‌بیند و بینشش به آدم کمک می‌کند تا تمام تلاشش را بکند که بهتر و همدل‌تر بشنود و اگر کاری از دستش برمی‌آید به بهترین شکل به آدم‌ها کمک کند.
        

          این کتاب حاصل تجربه ی چندین ساله دکتر یالوم در زمینه ی مشاوره و‌ روان درمانی در ۸۳ فصل برای دانشجویان روان شناسی است.  (بیشتر مباحث آموزشی هستند اما خوندنش الزاماً برای دانشجویان روان شناسی نیست).

        

          کتاب هنر درمان کتابی است که میتواند به کسانی که پیگیر و علاقه مند به مسائل روان‌درمانی و روانشناسی بالینی هستن و همچین علاقه مندان به کتاب های یالوم کمک کننده باشه.
اگر اکثر کتاب های یالوم را خوب مطالعه کرده باشید و کمی علاقه مند به مطالعه کتاب های روانشناسی  باشید؛ این کتاب چیز جدیدی ندارد.
        

          شبیه این بود که نشسته باشی پای صحبت یکی از اساتید باتجربه و اون استاد نکات علمی و ریزه کاری های رشته اش رو  دلسوزانه اما جدی، منظم و پرانگیزه برات روایت کنه. نه یک روایت رسمی و خشک و دانشگاهی، بلکه جوری که اون آدم اون نکات رو زندگی کرده، از کتاب بیرون کشیده و با زندگی واقعی اون رو در هم تنیده. این مدل روایت کردن به دلم نشست.

خوندنش علاوه بر روانشناس ها و روان پزشک ها،  به نظرم می تونه برای کسایی که به واسطه ی شغل شون با مردم ارتباط نزدیکی دارند مثل همه ی کادر درمان و معلم ها و... مفید باشه.

این اولین کتابی بود که از یالوم خوندم. (به جز نیچه گریست رو که شروع کردم اما دوست نداشتم و کمی بعد رها کردم). نمی دونم اگر کسی آثار دیگه ی یالوم رو از قبل خونده باشه رضایتش از کتاب به اندازه ی کسی که برای اولین بار از یالوم خونده می تونه باشه یا نه.

تفاوت های فرهنگی و دینی در کتاب هست اما جوری نیست که باعث بشه شما از خوندن کتاب لذت نبرید یا اذیت کننده باشه. با وجود تفاوت دیدگاه ها میشه از کتاب لذت و فایده برد.
        

          به نظرم برای پایان یالوم خوانی، گزینه ی خوبی بود.  انگار یک جمع بندی کامل از هر آنچه در داستان ها و کتاب هاش گفته بود رو به صورت خلاصه، صریح و کاملا روشن بیان کرده بود. به نظرم برای روان درمان گران هم گزینه ی خیلی جذابی باشه