«بسیاری از بیماران ما در قلمرو برقراری صمیمت مشکل دارند و صرفا برای تجربه یک رابطه صمیمانه با درمانگر درمان را آغاز می کنند. بعضی از صمیمیت می هراسند. زیرا بارو دارند چیزی غیر قابل پذیرش در وجود آن ها است. خصوصیتی زننده و نابخشودنی. بخش اعظم کمک درمانی به این افراد آن است که خود را به تمامی بر ما آشکار کنند و باز از سوی ما پدیرفته شوند.»[1]
دکتر اروین یالوم استاد دانشگاه استنفورد است که در حدود چهل سال به طور مداوم در عین طبابت و تدریس می نویسد و پژوهش می کند. هنر درمان یکی از تازه ترین نوشته های او و چکیده تجربه ی بالینی منحصر به فردش در زمینه روان درمانی اگزیستانسیال و گروه درمانی است.
 مخاطب این کتاب روان درمانگر و بیمارانشان هستند. در مقدمه این کتاب امده این کتاب قصه نمی گوید که سرگرمتان کند، درس زندگی، درمانگری و ارتباط می دهد. ولی با کلامی چنان جذاب که غیر درمانگران و بیماران نیز وسوسهی قدم نهادن به دنیای بیمار- درمانگر پدید می آورد.
مخاطب این کتاب روان درمانگر و بیمارانشان هستند. در مقدمه این کتاب امده این کتاب قصه نمی گوید که سرگرمتان کند، درس زندگی، درمانگری و ارتباط می دهد. ولی با کلامی چنان جذاب که غیر درمانگران و بیماران نیز وسوسهی قدم نهادن به دنیای بیمار- درمانگر پدید می آورد.
 کتاب حاضر حاصل دانش عمیق، سال ها کار بالینی، استعداد، ذکاوت نویسنده آن است. دکتر یالوم رویکردهای درمانی متنوعی را بررسی  و تجربه کرده است و این همه را در این کتاب گرد اورده و در اختیار بیماران و رواندرمانگر ها قرار داده است. وی در تعریف رمان درمانگری اگزیستانسیال می گوید: روان درمانی اگزیستانسیال یک رویکرد درمانی پویا است که تمرکز خود را بر دلواپسی های منشا گرفته از هستی قرار داده است. پویا در این تعریف نیرو یی است که در آن مستتر است. این روش ریشه در مدل کارکرد روانی فروید دارد. نیروهایی که تعارض آن ها در درون فرد منجر به شکل گیری افکار، هیجان و رفتار فرد می شود. این ینروهای متعارض در سطوح مختلفی از آگاهی قرار دارند. و بر خی کاملا ناخودآگاه هستند. روان درمانی اگزیستانسیال درمانی پویا است که مانند دیگر ردمان های روانکاروانه فرض را بر تاثیر نیروهای ناخودآگاه بر کارکرد خودآگاه می گذارد. ولی در پرسش بعدی از سایر ایدئولوژی ها ی روانکاوانه جدا می شود. اینکه ماهیت این نیروهای متعارض درونی چیست؟ این روش مدعی است تعارض درونی که ما را محسور خود کرده، نه فقط ناشی از کشاکش میان غرایز سرکوب شده است، بل ناشی از رویارویی با مسلمات هستی نیز هست. بخش نخست این کتاب فصل های یک تا چهل به ماهیت رابطه بیمار – درمانگر می پردازد و بیشترین تاکید را بر اینجا و اکنون ، استفاده درمانگر از خود و خود افشاگری درمانگر می گذارد. بخش دوم کتاب از فصل های چهل و یک تا پنجاه و یک به محتوا می پردازد و شیوه هایی را برای کاوش در دلواپسی های غایی مرگ، معنی زندگی و آزادی پیشنهاد می کند. بخش سوم تا فصل هفتاد و شش به مباحث متنوع می پردازد که در هدایت روزانه درمان مطرح می شود. بخش چهارم تا فصل هشتاد و سه به استفاده از رویا ها در درمان پرداخته و در نهایت بخش آخر به بحث درباره مخاطرات و امتیازات درمانگر بودن اختصاص دارد.
این کتاب شامل هشتاد و سه فصل است که برخی از ابتدایی ترین فصل ها عبارتند از: موانع را از سر راه رشد بردارد. از تشخیص بپرهیزید. درمانگر و بیمار دو همسفرند. بیمار را درگیر درمان کنید. حمایت کننده باشید. هدلی: از پنجره بیمار به بیرون نگاه کردن. همدلی را آموزش دهید و...  
لازم به ذکر است مقدمه این کتاب را نیز دکتر کیومرث فرد نوشته است.