این کتاب کوتاه بود، اما به خاطر نوع ادبیات و روند داستان‌هاش  من توی زمان خیلی  طولانی‌ای خوندمش، چون اصلاً نتونستم راحت باهاش ارتباط بگیرم و جذبش بشم.
دو داستان اول کلاً تصورم رو از کتاب خراب کرد. به نظرم داستان‌ها خیلی ساده بودن، شبیه داستان‌هایی که شاید به شکل‌های مختلف توی فرهنگ‌های مختلف هم شنیده باشی. پایان داستان‌ها هم معمولاً با یک اتفاق مشترک برای شخصیت اصلی یا فرعی تموم می‌شد، و همین باعث شد از داستان دوم یا سوم به بعد تقریباً بتونم پایان‌ها رو حدس بزنم و دیگه خوندن کتاب لذتی نداشته باشن. حتی وقتی رسیدم به کارمن، انتظار داشتم شاهد یک اتفاق متفاوت باشم، اما باز هم همه‌چیز تکرار شد و این موضوع من رو کاملاً ناامید کرد.چیزی که گاهی اذیتم می‌کرد،  حالا از دیدگاه من  نژادپرستی  نویسنده نسبت به کولی‌ها یا سیاه‌پوست‌ها بود.
در کل، داستان مورد علاقه‌ام بازی نرد بود و تا حدی هم کارمن، البته بیشتر به خاطر شخصیت اصلی زن