کتاب را دوباره خواندم، یکبار چند وقت پیش نصفه خوانده بودم و بعد که برگشتم ادامه اش را بخوانم؛ انقدر تر و تازه بود که دوباره همه اش را خواندم.

رقص‌های جنگ مجموعه‌ای است از اشعار و داستان‌های کوتاه. اشعار برایم چندان جذاب نبودند اما داستان‌ها به وجدم آوردند! رک بودند و صریح، با طنزی که لابلای
داستان همیشه می‌خزید. طنزی که گاه نوازش می‌کرد و اغلب می‌گزید.

با اینهمه به نظرم مهم‌ترین ویژگی قلم شرمن الکسی همان رک بودن و بی‌تعارفی است. او به راحتی ضعف‌های خودش و دیگران را تشریح می‌کند و داستان‌های هراس‌انگیزی که اغلب بر لبه تابوهای اجتماعی می‌دوند را به سادگی داستان‌های کودکانه روایت می‌کند ‌و همین است که داستان‌های او را اینهمه جذاب می‌کند.

به هرحال این سرخپوست اسکوپانی را بخوانید، ضرر نمی‌کنید.
        

          در قید و بند: ۳.۵
ورود غیرقانونی: ۴
برو، روح، برو: ۳
مشاهده‌ی پرنده در شب: ۴
پس از ساخت جورچین«جنگ ستارگان» آخرین ستاره‌ی مرگ: ۳
رقص‌های جنگ: ۵
حکمت الهی خزندگان: ۴
پرسش‌نامه‌ی مسیحی: ۴.۵
اعلامیه‌ای دیگر: ۳
سگ نامرئی قلاده‌دار: ۳
تقارن ترسناک: ۵
چکامه‌ای برای نوارهای گلچین: ۵
هایکو عضو سابق کلیسای کاتولیک: ۴
آینه: ۳
نمک: ۴.۵

با تشکر از ارغوان :}
        

          مجموعه چند داستان کوتاه و چند شعر آزاد از شرمن الکسی
او که نژادی سرخپوست دارد، شخصیت های داستان هایش هم سرخپوستند. سرخپوست هایی که حالا دیگر جزئی از زندگی شهری شده اند و دیگر فضاهای سنتی و قبیله ای معنا و مفهوم چندانی ندارد.
پایه داستان ها مفهوم زندگی است. و در داستان رقص های جنگ و ورود غیر قانونی بسیار بسیار عالی زندگی بیان شده است.
همچنین مباحث بحران هویتی و زندگی در آمریکا هم به خوبی در بستر داستان ها دیده میشود