خاطرات فوق العاده ای بود. من از شخصیت ایشان خیلی خوشم آمد. توانمندی اجرایی و دوندگی، آن هم با روحیه بالا، همزمان با تحلیل از وقایع، کاری نیست که از عهده هر کسی بربیاید. این کتاب پر است از ایمان و پر است از توانمندی. تحلیل هایی هم که نسبت به وقایع مختلف از جمله جام زهر ارائه می شود قابل توجه است. ایشان شخصیت صاحب فکری است واقعا، هرچند زبان تحلیل ها زبان یک بازاری باشد. تحلیل های ملموس و کف صحنه ایست. حالا شاید بعضی هایش را من مورد تردید قرار بدهم اما این که تحلیل داشتند و آن قدر شفاف و واضح تحلیل را ارائه می کردند جالب بود واقعا. 
	
فارغ از تحلیل ها، خاطراتی که گفته می شود، گاهی چیزهایی است که اصلا نشنیده ایم. راننده بلیزر معروف امام ره، از روز دوازدهم بهمن ماه می گوید. از اینکه حاج احمد آقا در ماشین از هوش رفت چند باری. از اینکه خودش از شدت اضطراب دستانش می لرزید ولی امام ره به او آرامش می داد و با لبخند به جمعیت پاسخ می دادند. یا مسئله کنار گذاشته شدن او از لجستیک! یا خاطرات رابطه حافظ اسد و قذافی با ایران. خاطرات بروز و رشد توانمندی های مختلف در داخل کشور. 

خواندن این کتاب برای کسانی که حوصله دارند واقعا خوب و مفید خواهد بود. همیشه نباید حرف ها را مقطعی و برشی دید! نه. رسانه ها ما را عادت داده اند به خاطرات برشی و مقطعی! یک کلمه می خوانی و هزار کلمه را نمی گویند که بخوانی! این کتاب مفصل خیلی چیزها را بیان کرده است و شفاف. این کتاب و مابقی کتاب های تاریخ شفاهی، چنین خاصیتی دارند. صریح می گویند و پیوستاردار، نه منقطع و دیپلماتیک! باید خواند و به بقیه هم انتقال داد. 

از خواندنش لذت بردم واقعا هر چند تدوین کتاب افتضاح بود! حداقل یک فهرست بندی می داشت خوب بود. من که ندیدم در نسخه الکترونیکی داشته باشد. سوالات هم پیوستگی نداشت. هرچند که پیوستگی زمانی داشت ولی پیوستگی محتوایی نداشت.

مطالعه آن به هرکسی که حوصله دارد و مشتاق تاریخ است توصیه می شود. از دل این نوع کتاب ها خیلی مسائل بیرون می آید.
        

          خواندن این کتاب قطعا در کنار کتابهای دیگه ای که اون دوره تاریخی رو پوشش میده می‌تونه دید خوبی بده برای ماهایی که اون دوره نبودیم 
باوجود اینکه کتاب مفصلی محسوب می‌شد اما واقعا برام جالب بود و امیدوارم همه مون بیشتر تاریخ بخونیم تا عبرت بگیریم و بهتر تصمیم بگیریم
        

           تاریخ به روایت یک مطلع

همیشه خواندن کتاب‌های تاریخ—به‌ویژه تاریخ معاصر—برایم جذاب بوده. جذاب‌تر که راوی، خودش یکی از سازندگان آن تاریخ باشد. محسن رفیق‌دوست، مردی که زمانی مسئول «وزارت سپاه» بود؛ مجموعه‌ای عجیب که هنوز برایم سوال است چرا سپاه وزارتخانه داشت.

در جلد اول برای تاریخ می‌گویم، رفیق‌دوست از روزهای انقلاب، جنگ و پس‌زمینه‌ی تصمیمات کلیدی کشور روایت می‌کند. گاهی به نظر می‌رسد کمی اغراق می‌کند، اما در مجموع، این کتاب چشم‌اندازی دست‌اول و بی‌واسطه از تحولات معاصر ایران به‌دست می‌دهد.

اگر می‌خواهید تاریخ را از زبان کسی بشنوید که در قلب وقایع بوده، حتماً این کتاب را بخوانید.

        

          کتابهای خاطرات افراد سیاسی و نظامی همیشه برم جذاب بوده.حتی این کتابی که هم شاهد خالی بندی هستیم و هم با فرد مصاحبه شونده اختلاف فکری زیادی دارم.
        

          ⭕کتاب‌های تاریخی، کتابهایی که باید به عنوان ماشین سفر در زمان به آنها نگاه کرد
حال هرچه اتفاقات روایت شده با جزئیات‌تر و بیشتر نزدیک به واقعیت باشد این سفر آموزنده‌تر و جذاب‌تر خواهد بود

⭕با این کتاب قراره سفر کنیم به اواخر دهه ۵۰ و بیش از ده سال از تاریخ جمهوری اسلامی و کمی قبل آن‌را از چشمان آقای رفیق دوست ببینیم
کسی که راننده‌ی ماشینی بود که قرار بود امام را از فرودگاه به مقصد بهشت‌زهرا برساند.
کسی که جزو هسته‌های اولیه‌ی تشکیل سپاه پاسداران و مسئول تدارکات آن بود.
کسی که مسئولیت وزارت سپاه را در دوران دفاع مقدس برعهده داشت
و در انتها و بعد از جنگ به عنوان رئیس بنیاد مستضعفان منصوب شد (که البته روایت دوران ریاست ایشان بر بنیاد مستضعفان احتمالا در جلد دوم این کتاب که به تازگی به چاپ رسیده روایت شده است)

⭕بخش از کتاب:
مرحوم حافظ اسد (رئیس‌جمهور وقت سوریه) برای شخصیت امام احترام خاصی قائل بود.
یادم است، یکی از روزهایی که مهمان او بودم، درباره شخصیت امام صحبت جالبی کرد. گفت:
((در تاریخِ چند صد سال اخیر، دنیا انسانی به ویژگی امام به خود ندیده. امام شخصیتی است که دوستانش به او عشق می‌ورزند و دشمنانش به او احترام می‌گزارند.))