این اثر، کاوشی در صلح «امام حسن مجتبی» (ع) است که به شیوه تحلیلی نگارش یافته است. مؤلف در این کتاب کوشیده است تا با بهره‏گیری از منابع و مستندات تاریخی و تحقیق در فراز و نشیب‏ها و شخصیت‏های مؤثر آن دوره، تصویری گویا و جامع از ابعاد «صلح» امام مجتبی (ع) ارائه دهد. در ابتدای کتاب گفتاری از مرحوم سید «عبد الحسین شرف الدین» آمده است که در آن به معرفی کتاب و مؤلف آن، به همراه تحلیل مختصری از حکومت «معاویه» و پیشینه و زمینه‏های صلح امام حسن (ع) و اثرگذاری آن بر قیام «امام حسین» (ع) پرداخته شده است. این پژوهش در باره علل و زمینه‏های صلح امام حسن (ع) و فتنه‏گری معاویه در فریب مردم، و نیز موضوع خلافت از دیدگاه «تشیع»، با اشاره به ابعاد فضیلت امام حسن (ع) و با توجه به متون تاریخی و نقل مورخان، در عوامل و انگیزه‏های صلح و فرازهای صلح‏نامه و برخورد معاویه با آن، بحث می‏کند. وضعیت شیعه و سران تشیع و فجایع به عمل آمده از سوی معاویه و چگونگی شهادت امام مجتبی (ع) مورد بررسی قرار گرفته و در پایان با مقایسه شرایط زمان امام دوم و سوم شیعیان، صلح امام حسن زمینه ساز قیام امام حسین (ع) معرفی شده است.