برای آدمی که اهل شعر فارسی باشد و کم کم با وزن و قافیه خو‌گرفته ، برای کسی که شعر حافظ و سعدی و حتی غزل های معاصر رو مزه کرده باشد ، ارتباط گرفتن با شعر های جهان ( فارغ از تغییرات بسیار بعد از گذشتن از مراحل ترجمه) شاید خیلی آسان نباشد. 
مقدمه کتاب با توضیحات نسبتا کاملی از فرهنگ هایکو ژاپنی و جایگاه هایکو همراه بود . اما خب متن شعرها اگرچه قابل درک بودند آن جذب و شگفتی و‌ بهتر بگویم عمق مورد انتظار را نداشت. یکی دو تا بریده از کتاب برایم دل نشین بود و آن ها را گوشه ای یادداشت کردم. باقی را به ارزش تجربه جدید و نو بودن خواندم .
        

          زمان بین  رسیدن به سرکار و آماده شدن صبحانه، یک ربع وقت داشتم. چند روز بود که در فکر هایکو بودم که چطور آن را به بچه‌ها یاد بهم. پس در این یک ربع این کتاب را پیدا کردم. مقدمه ای دل نشین داشت از اینکه هایکو چه جایگاهی در زبان ژاپنی دارد و بعد از آن خواندن هایکو ها. چند هایکو نظر من را جلب کردند و آنها را نشانه گذاری کردم. 
اینکه هایکو ها یک جور قدردانی از طبیعت و نشان دادن احساسات هست برایم جالب بودند. شاید دنیای مدرن امروز باید در کوتاه ترین جملات حرف دلت را بزنی تا بقیه گوش بدهند. 
        

          اسمش لطیف‌تر از خودش بود!