شروع و ایده اولیه فوق العاده بود 
روایت آنکه با نوجوان ها در ابتدای سر و کار داریم من را به حال و هوای stranger things برد چون دقیقا همون فضا را با وجود Arcade و معماری ۱۹۸۰ .
حالا این حال و هوا رو بدون وجود ستاره ها تصور کردم یعنی جوری که خودم به عنوان یک شخصیت دیگر ستاره ها نمی دیدم و همزمان این حس را داشتم سالهاست پیله دور زمین را فرا گرفته 
این پرش زمانی ما بین هم اطلاعات مفیدی را ارائه کرد 
رفته رفته داستان علاوه بر پخته تر شدن اطلاعات مختلفی رو با هم دیگر ترکیب کرده بود جوری که واقعا یک عنوان علمی تخیلی سخت برازنده ی آن بود و بار دیگر متوجه شدم هنوز هستن کتابهایی در این ژانر که قدرت به کار گیری تمام ذهن تو را دارند برای محاسبه ی داستان 
و درک فضا و جو و شرایط حاکم بر اون .
شخصیت های جیسون ، تایلر ، دایان و لاتون جهانی برای من حداقل ترسیم کردن که بیشتر از خوده چارلز ویلسون باید قدردان شون بود 
در پایان تازه متوجه جمله ی خودم می شوم که همیشه گفتم :
«این پیله چیست که عالم همه در پی اوست.»