جفری چاوسر: 
و برای من، علیرغم دانشم که ناچیز است،
در کتاب هایی که می خوانم لذتی غبطه برانگیز است،
به آن ها ایمان و اعتقاد تام و تمام دارم،
و در قلبم برایشان احترام دارم،
که هیچ لذتی چنین از صمیم قلب نیست. ص۸۰

        

          خواندن چیست؟! در طول تاریخ و در بستر فرهنگ‌های مختلف چه معنایی داشته؟! همین امروز چه اقسامی از خواندن را می‌توانیم از هم متمایز کنیم؟! مدافعان و مخالفان خواندن چطور با یکدیگر مقابله می‌کرده‌اند؟!
کتاب پاسخ «جامعی» به این پرسش‌ها ندارد اما همین که «پاسخ‌هایی» داشته باشد کفایت می‌کند. دوستان نزدیکم می‌دانند که جامعه‌شناسی کمّی و تجربی را برای حل بسیاری از مسائل امروزمان مرجح می‌دانم و اگر قرار است پولی در جایی صرف شود بهتر است صرف آن قسم از کارها بشود، اما این کتاب آنقدر خوب آنچه را که من «جامعه‌شناسی هرمنوتیک» می‌ناممشْ نمایندگی می‌کند که کمی موضع قبلی‌ام را تعدیل کرده است. 
خود خواندن هم مسئله‌ی مهمی است، نه فقط در سطح جامعه بلکه در سطح افراد. ما چگونه خواننده‌ای هستیم و چقدر از آسیب‌های خواندن که در اینجا از آن‌ها بحث شده به دوریم؟! رمان‌خوانی‌های ما چقدر هوسرانی است و چقدر حکمت‌جویی؟! خواندن برایمان درمان است، ابزار است، سبک زندگیست؟! خوب است خواندن‌های خودمان را در آینه‌ی تاریخ ببینیم و نسبت خودمان(نه فقط کتاب‌خوانی‌مان بلکه زیست‌مجازی‌مان) با آن‌ها را بسنجیم. بنابراین خواندن‌ش را برای کسانی که به دنبال آگاهی در مطالعات‌شان هستند توصیه می‌کنم. آگاهی از اینکه در نهایت از خواندن دنبال چه هستیم و ناخواسته در کدام وادی افتاده‌ایم و آیا نیازی هست خود را نجات بدهیم یا نه...
        

          کتاب راجع به تاریخ مطالعه ست، این که هر زمان مردم آمریکا و اروپا چه نگاهی به کتاب خوانی داشتن...
یه وقتایی بد بوده و وقت کشی محسوب می شده، یه وقتایی کلاس داشته و یه وقتایی در کنار دارو برای بهبود بیماران تجویز می شده...
        

          با این کتاب فهمیدم که مسئله مطالعه از دیرباز تا کنون با موافقان و مخالفان زیادی روبرو بوده ; یک گروه آن را مخل اجتماع و مضر برای سلامتی روان و جسم و عملی زائد برای انسان و گروهی هم آن را موجب ارتقا فرهنگ جامعه و مفید برای ذهن می دونستن و می دونن. هر گروه هم برای اثبات عقیده خودشون استدلالهای محکمی میارن . فقط متن کتاب کمی سنگین هستش که  باید با تمرکز بیشتری کتاب رو خوند. یک قسمت از کتاب به من چسبید که از قول فرانسیس بیکن نقل کرده که برخی کتابها را باید مزه کرد، برخی را بلعید و برخی را جوید و هضم کرد.  [چون خودم قبل از این می گفتم که بعضی کتابها رو باید جرعه جرعه نوشید.]
" سنکا هزار سال پیش از ابداع فناوری چاپ، تظاهر به نمایش کتابها را که مد شده بود دست می انداخت. او می گفت: (( بسیاری افراد، که مدرسه هم نرفته اند، از کتاب ها نه به عنوان ابزار مطالعه بلکه به عنوان تزیین اتاق شامشان استفاده می کنند.))  ... حتی در عصر اینترنت و فناوری دیجیتال و کتابهای الکترونیک، قفسه های کتاب به مخاطب یادآوری می کننند که مصاحبه شونده آدمی جدی است که حرفهایش را باید شنید. " ص. 207