سنم خیلی کمتر بود که این کتابو خریدم، اما نتونستم بخونمش و فکر می‌کردم الان که دیگه نوجوون نیستم چندان جذابیتی برام نداره.
اما اشتباه می‌کردم‌.
داستان زمان جنگ جهانی دوم اتفاق میفته و راوی یه دختر دوازده ساله به اسم آنابله. اتفاقای شاید ساده اما زیادی میفته که نقطه شروع اون‌ها آشنایی با یه دختر اصلاح ناپذیر(به قول خودشون) به اسم بتی، و لج افتادنش با توبی، یه نظامی بازنشسته از جنگ جهانی اوله.
آنابل و البته خانواده‌ش، دوست دارن باور داشته باشه توبی اونقدرا که بقیه می‌گن ترسناک و عجیب نیست. حتی اگه حمل سه تا اسلحه، کت بلند سیاه، کلاه سیاه، حرف نزدن، موها و ریشای بلندش چیز دیگه‌ای درباره‌ش بگه.
اما حتی پدر و مادر خوش قلب آنابل هم نمی‌تونن وقتی دخترشون هدف عکاسی‌های وقت و بی‌وقت همچین مردیه نگرانش نشن.
وقتی یه اتفاق هولناک میفته و انگشت اتهام به طرف توبیه هم همینطور.
همه گیج شدن و باور کردن مردی که هیچ تلاشی برای تبرئه خودش نمی‌کنه سخته... اما آنابل مصمم‌تر از این حرفاست که اجازه بده قبل از فهمیدن حقیقت، پاسبان شهر توبی رو دستگیر کنه.
حتی اگه تصمیمش، باعث بشه یه شریکِ جرمِ دروغگو باشه.


و اما نقاط قوتی که به‌نظرم اومد :
با وجود اول شخص بودن روایت، داستان اصلا خسته کننده نبود و حداقل حوصله‌ی من (که اتفاقا زود خسته می‌شم) رو سر نبرد.
موقع شروع داستان تصور می‌کردم که زیاد از جنگ و بلایی که سر انسانا میاره صحبت شه، اما اینطور نبود. به نظرم اگه قرار بود نتیجه‌ای درباره‌ی جنگ بگیرم... خب، خودم باید با توجه به اقدامات شخصیتا انجامش می‌دادم. 
داستان اصلا اینجوری نبود که خودم بخوام دنبال یادگیری چیزی بگردم، فقط همراهش می‌شدم و وقتی به خودم میومدم که یه چیزی توی ذهنم نقش بسته بود.
لازم نبود با دقت و وسواس خودمو خسته کنم، هر چیزی که قرار بود دریافت کنم به لطف گیرایی قلم نویسنده (و البته زحمات مترجم و ویراستار عزیز) خود به خود انجام می‌شد.

اگه از نقاط ضعف هم بخوایم حرف بزنیم، صادقانه بگم، نمی‌تونم ساده و بعضاً قابل پیش‌بینی بودن وقایع رو ضعف داستان بدونم. شاید حتی برای سنین بالاتر از نوجوونی هم نقطه قوت باشه که بتونی در عین سادگی مخاطب رو با خودت همراه کنی.

معمولا نمی‌تونم یه کتاب رو به همه پیشنهاد بدم. این یکی هم یه تجربه‌ست که شاید بخواید انتخابش کنید و شاید هم نه. اما امیدوارم خوندن این یادداشت تونسته باشه توی تصمیم گیری کمکتون کنه.

پی نوشت : ۵ ستاره رو به این خاطر میدم که در سبک و موضوع خودش واقعا خوب عمل کرده بود و بعد از مدت‌ها بی اغراق از خوندن چیزی لذت بردم.
        

          نمیدونم دقیقا باید چه امتیازی به این کتاب بدم حقیقتا ولی داستان خیلی غم انگیزی داشت بر خلاف این که رمان نوجوانه. خیلی توصیف های قشنگ و جذابی داشت نویسنده قشنگ تصویر ذهنی براتون ایجاد میشد. 
یه جاهاییش خسته کننده بود ولی در کل کتاب غم انگیزی بود و به نظرم بهش کم توجهی شده چون به عنوان کتاب نوجوان شناخته میشه.