بریدۀ کتاب

به این نتیجه رسیدم که چیزهایی ممکن است وجود داشته باشند که هرچقدر هم تلاش کنم، هیچ‌وقت قادر به درکشان نخواهم بود. البته که باید سعی خودم را می‌کردم. و آدم‌هایی هستند که هیچ وقت صدای حقیر من را نمی‌شنوند و فرقی نمی‌کند چه حرف‌هایی برای گفتن داشته باشم. و بعد فکر بهتری به ذهنم رسید؛ همان فکری که آن‌روز با خودم از آنجا بردم: اگر زندگی من تنها نُتی از یک سمفونی طولانی بود، چه دلیلی داشت آن را هر چه طولانی‌تر و بلند‌تر ننوازم؟