به نام او...

فکر می‌کردم ناصر فیض باید خیلی خاص‌تر و متفاوت‌تر نوشته باشد، با انتظاراتم هم‌خوانی نداشت.
و نثرهایش از اشعارش طنزآلودتر بود.
        

          به نام او

این کتاب دومین مجموعه طنز فیض است، پیش از «فیض‌بوک» و پس از «املت دسته‌دار». چندین و چند شعر مشترک با مجموعه پیشین او دارد و به‌سختی می‌شود نام مجموعه مستقل را بر آن نهاد. آن شعرهایی که تازه هستند مانند بیشتر آثار فیض بانمک و خواندنی‌اند. چند قطعه نثر طنز هم در انتهای کتاب هست که چنگی به دل نمی‌زند. نثر طنزنویسی یک تخصص ویژه است همانطور که ابراهیم نبوی و شهرام شکیبا که در نثر طنز سرآمدند نمی‌توانند شعر خوب  بسرایند فیض هم از پس نثرنویسی برنیامده. البته بگذریم از مرحوم زرویی نصرآباد که در هر دو زمینه صاحب‌طبع بود.
        

          شعری با  ردیف عوض کنم انچنان جذاب بود که دو زنگ کامل فلسفه نقضه ای نوشتیم بر آن در وصف معلم عزیز تر از جانمان:-&
در جایی از این شعر میگوید:برادران زنم با من خوب نیستند 
باید برادران زنم را عوض کنم
این شعر را برای آیت الله خامنه ای می خوانند در دیدار بعدی آقا از ناصر فیض می پرسند:بلاخره برادران زنتون رو عوض کردید؟
.....
:))))
        

          /به نام خدا/
 نزدیک ته خیار  مجموعه طنز اثر ناصر فیض، از سه بخش تشکیل شده :
 مصاحبه با ناصر فیض ، اشعار طنز، متون طنز.

متاسفانه مانند بسیاری دیگر از طنزپردازان امروزی شاعر_نویسنده طنز را با مهمل پردازی و لودگی اشتباه گرفته. کمتر بخش هایی از این کتاب مرا خنداند. اشتباه اغلب طنزپردازان این است که فکر می کنند هرچیزی که جدی نبود و یا حتی مسخره بود خنده دار است. این می شود که جدیت را از اثرشان می گیرند اما شوخی ای به آن اضافه نمی کنند. نتیجه می شود یک اثر بی مزه و لوس که نه حرف جدی ای دارد و نه می تواند مخاطب را بخنداند.
در آخر توصیه می کنم وقتتان را با این کتاب هدر ندهید. اشعار خوبش خیلی کمتر از آن است که ارزشش را داشته باشد. 
        

          مرگا به من! که با پر طاووس عالمی
یک موی گربه‌ی وطنم را عوض کنم...
        

          نا امیدم کرد!