کتاب به شکل کمیک‌استریپ ارایه شده؛ ولی از عهدهٔ قصه‌پردازی بر نیومده. نمی‌دونم نسخهٔ اصلی کتاب هم این‌طور آبکی‌یه یا توی ترجمه این‌طور کم‌مایه شده. به‌هرحال قصهٔ سست و ضعیفی داره.
        

          اخرقصه خیلی خندان بود🤣🤣
        

          میتونم بگم اصلا سردرنیاوردم چی شد :))))
اگر بگم خوب نبود شاید به حق نباشه بهتره بگم من اصلا داستان رو نگرفتم 
یه نفر اینجا گفته بود داستان پیچیده ست و بچه ها باید یه کم بزرگ باشن تا ارجاعات متن رو بفهمن،
فکر کنم باید بزرگتر که شدم بخونمش :))))
        

          تصویرگری عالی 
ایده‌ی داستانی عالی و مبتلا به برای همه والدین 
اما 
داستان کمی پیچیدگی داره و برای سن های بالاتر مناسب است. 
بچه ها باید دانستنی هاشون بالا باشه تا بتونن ارجاعات داستان رو متوجه و با داستان همراه بشن .
        

          اصلا نتونستم باهاش ارتباط بگیرم
        

          وقتی که بازار کتاب‌های کودک با آمدن طوطی و پرتقال و هوپا و نشرهای دیگر کم‌کم داغ شد کتاب‌های باحالی هم وارد بازار شدند اما به دلیل گرانی آن‌هایی که الگوهای چاپی داشتند (مثل کتاب‌های پاپ‌آپ) از رونق افتادند. اما نوع دیگری از کتاب‌ها هم بود که حالا کمترهستند اما واقعاً باحال بودند و بهشان کتاب‌های تعاملی می‌گویند. کتاب‌های تعاملی از ما یک چیزی می‌خواهند و باید یک کاری بکنیم و اینجا هم همین ماجرا برقرار است.
پس کِی می‌رسیم دربارۀ حوصله سررفتن است و خب، برای اینکه خود یک کتاب حوصله‌سر نباشد قصه خیلی مهم است. چیزی که این کتاب هم دارد و واقعاً وارد یک ماجرای باحال می‌شویم که «کِی می‌رسیم» و خفت خان/ خوان رستم را طی می‌کنیم و خیلی خوش می‌گذرد. تصویرگری کتاب بسیار پویا و جذاب و انرژیک است اما حیف! حیف که چاپ کتاب خوب نیست و رنگ‌ها به درستی چاپ نشدند و این تنها به این دلیل است که کپی‌رایت نداریم و کتاب از روی نسخۀ اسکن‌شده پرینت گرفته می‌شود و اصطلاحاً شارپ نیست و برای کتابی شبیه این که تصویر مهم‌تر از متن است آفت است آقا! آفت.
اما به جز قصه بد نمی‌شود خود کتاب هم حوصله‌سربرنباشد. این یعنی چی؟ مثلاً کتاب را بچرخانیم و برای خواندش دور خودمان بچرخیم. اینجا خود کتاب شبیه یک وسیله است که برای خواندن قصه باید ازش استفاده کنیم و فقط ورق نمی‌زنیم. یک تجربۀ باحال که فقط و فقط با کتاب کاغذی پیش می‌رود و حس اینکه دارد «یک اتفاقاتی می‌افتد.»
        

          چیزی که وقتی خودمان هم بچه‌تر بودیم  با آن درگیر بودیم: پس‌کی میرسیم. و  در پی‌ آن شروع به غر غر کردن .

کتاب ماجرا را تخیلی و فانتزی میکند، به زمان گذشته میروند، مصر باستان، دوران پیش از انقراض دایناسور ها، و لباس شخصیت ها به تناسب این تغییر دوره و مکان عوض میشود و بامزه است.
تا اینکه میرسند و بچه میگوید پس کی میرویم.🤌😄 = دقیقا خود بچه‌ها، وقتی در مهمانی بهشان خوش نمیگذرد یا اذیت میشوند. 
تاکید کتاب بر " حال" و"  در حال بودن و از حال لذت بردن" است.
کتاب جالب و متفاوتی بود.
موضوعِ جزئی‌ای که همه بچه ها با آن دست در گریبان میشوند و  اولین بار است میبینم به ان پرداخته شده است.
        

          موضوع:ادراک متفاوت از زمان
متن داستان خیلی گویا نیست ،ولی تصاویر جالبی داره