این من و او گفتن ، بر اساس این توهم است که خیال می کنیم من بودنِ من مربوط به اینکه من ، من باشم و فرشته فرشته ، نیست و من می توانستم من باشم و در عین حال همین من فرشته می بود .
        

          " یکی از مسائلی که دکارت مطرح کرد این بود که ثنویت زیادی میان روح و جسم قائل شد و این دو را خیلی مباین از یکدیگر شناخت. او روی اصول فلسفی خودش معتقد شد که روح از مختصات انسان است؛ به این بیان که روح داشتن مساوی است با عقل داشتن و عثل داشتن مساوی است با ادراکات کلی و علم داشتن و بعد گفت روح از مختصات انسان است. حیوانات چطور؟ حیوانات روح ندارند و ماشینهای بی‌جانی هستند..." "بلکه درباره انسانها هم همینطور است؛ ما به چه دلیل میتوانیم این احتمال را نفی کنیم که من بگویم من خودم را مستقیما درک می‌کنم و به خودم علم حضوری دارم، اما از کجا که رفیقم هم جان داشته باشد؟..."
        

          کتابی بینظیر واقعا برای اثبات خدا و بحث توحید علمی بی تعصب عمیق و روان
        

          عالی 
        

          اگر فرصت داشتید لااقل فصل آخر این کتاب رو بخونید، بحثی بسیار کاربردیه که فهم درستش در نگرش انسان به زندگی خیلی خیلی موثره.

یکبار خودن برای این کتاب اصلا کافی نیست. حتما باید باز بخونمش.
و اگر‌عمری بود یادداشت درست و حسابی ای براش بنویسم.