کتاب، گزیده‌ی مناسبی است برای آنها که امکان و قصد مرور تمامی آثار شاعر را ندارند.

چند ویژگی که در شعر فریدون مشیری توجهم را جلب کرد :
۱_ دوست‌داری زندگی؛ فریدون واقعا شوق زیستن دارد و از مرگ فراری است. این را رسما در بسیاری از شعرهایش اعلام میکند. چنین امری را کمتر در اشعار سایر معاصران میشود دید.
۲_قدرت انتقال درد؛ جوری غمش را به شعر می‌آورد که جگر آدم را کباب میکند.(مثل آن شعری که مرثیه‌ای بر فرزند از دست‌رفته‌اش است.)
به نظرم ریشه‌ی این تاثربرانگیزی در یکی‌بودن فریدون با شعرهایش است.
۳_ترکیب عشق و دردمندی؛ شاعر نه در پس عاشقانه‌ها، دردهای جامعه را به فراموشی میسپرد و نه بلعکس. توجه توامان به دردهای عاشقانه و دردهای روزگار و جامعه ویژگی‌ ممتاز شعر اوست.