We saw how God originally intended for man to have an earthly life. We then observed a period of preparation during which man is "taught" to use his intellectual gifts. Now, Adam and his spouse are presented a choice, of apparently no great consequence, except for the fact that it is made to be a moral choice. It thus seems that man has gradually becomes-or is about to become-a moral being. ترجمه: ما دیدیم که خداوند از ابتدا خواهان زندگی زمینی برای آدم بود. سپس دوره‌ای از آماده‌سازی را دیدیم که در آن آدم یاد گرفت از نعمت‌های عقلانیش استفاده کند. الان، آدم و همسرش برای یک انتخاب آماده می‌شوند که ظاهراً هیچ نتیجه خاصی ندارد جز این که یک انتخاب اخلاقی است. بنابر این به نظر می‌رسد انسان به تدریج به یک موجود اخلاقی تبدیل شده است یا در حال تبدیل است.

"I could believe in Hell easily enough, because there's plenty of that here on earth, but heaven"- he paused for a few seconds and then shook his head-"I can't conceive of it." ترجمه: "من خیلی راحت میتونم باور کنم جهنم وجود داره، چون همین جا روی زمین به اندازه کافی ازش هست، ولی بهشت..." چند ثانیه مکث کرد و سرش رو تکون داد "نمی‌تونم تصورش کنم."

The language of the Qur'an would have to be that of the prophet's milieu and reflect the intellectual, religious, social, and material customs of the seventh-century Arabs. But if the essential massage is universal, then it must transcend the very language and culture that was the vehicle of revelation. Since a community language grows with and out of its experiences, how then are realities outside that experience communicated? There appeares to be only one avenue: through the employment of allegory, that is the expression of truth through symbolic figures and actions or, as the famous Qur'an exegete Zamakhshari put it, "a parabolic illustration, by means of something which we know from our experience, of something that is beyond the reach of our perception." ترجمه: زبان قرآن ناگزیر باید به زبان جامعه پیامبر و منعکس‌کننده فرهنگ عقلی، دینی، اجتماعی اعراب قرن هفتم باشه. اما اگر پیام اصلی، عمومی و فراگیر باشه باید از زبان و فرهنگ به خصوصی که وسیله وحیه، فراتر بره. از اون جایی که زبان یک جامعه با تجربیات جامعه رشد میکنه، چطور واقعیاتی فراتر از اون تجربیات میتونن با همون زبان منتقل بشن؟ به نظر میرسه فقط یک راه وجود داشته باشه: با به کارگیریِ تمثیل به معنای بیان حقایق از طریق افراد و اعمال نمادین یا همون طور که مفسر معروف، زمخشری گفته: با یک حکایت تمثیلی از مسائل فراتر از درک ما با استفاده از چیزهایی که از تجربیات‌مون می‌دونیم.

The most striking fact that we observed is that the Qur'an does not maintain that life on earth is a punishment. Long before Adam and Eve enter the story, the angels raise the troublesome question: Why create man? ترجمه: تاثیرگذارترین حقیقتی که تا الان فهمیدیم، این بود که قرآن زندگی روی زمین رو به عنوان مجازات نمیدونه. خیلی قبل‌تر از آدم و حوا، فرشتگان این سوال رنج‌آور رو پرسیدند: چرا انسان رو خلق میکنی؟