نصف کتاب رو خوندم و به نظر خیلی جالب اومد که دعای ابوحمزه ثمالی رو به فارسی و با زبان ساده ای نوشته بود و خود نویسنده هم زبان حال خودشو.

        

          کتاب فوق العاده ای که دعای ابوحمزه رو با جملات و پاراگراف های خیلی قشنگ که تا عمق دل آدم نفوذ میکنه به نوعی ترجمه کرده بود و فوق العاده احساس بندگی در برابر پروردگار رو در ادم زنده میکرد . دوستش داشتم
        

          این کتاب محبوب من و  همراه چندساله‌ی شب‌های قدرمه. 

برداشتی دلشنین با ادبیاتی خودمانی از دعای ابوحمزه ثمالی

هم ترجمه‌ی خوبی از این دعای عظیم و شریف داره و هم افزون بر ترجمه، واگویه‌ها و نجواهایی که از همون متن دعا گرفته شدن. 

ساختار کتاب به این شکله که چند فراز از دعا رو با ترجمه زیر نویس آورده و در چند صفحه بعد برداشت و نجواهاست و همین طور پیش میره تا دعا به اتمام برسه. 

من با این کتاب و کتاب دیگر جناب عباسی ولدی،«امام نامه»  که برگرفته از زیارت جامعه کبیره بود خیلی ارتباط گرفتم و شدیدا این دو کتاب رو دوست می‌دارم.