بریدۀ کتاب
1403/1/13
صفحۀ 244
من سراپا ناداریَم و تنگ‌دستی همیشه زبانم به حاجت‌خواهی باز است و دستم برای گرفتن دراز آنچه می‌خواهم نزد تو است و نه در هیچ جای دیگر من عیال تو هستم و نادار تو سرپرست منی و دارا پس چه غم که ناداریم را با دارایی تو جبران می‌کنم
من سراپا ناداریَم و تنگ‌دستی همیشه زبانم به حاجت‌خواهی باز است و دستم برای گرفتن دراز آنچه می‌خواهم نزد تو است و نه در هیچ جای دیگر من عیال تو هستم و نادار تو سرپرست منی و دارا پس چه غم که ناداریم را با دارایی تو جبران می‌کنم
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.