ابرارهای کمدی‌نویسی، کتابی دقیق بود درباره‌ی نوشتن کمدی سالم و روان. تکنیک‌هایش جای تمرین بسیار دارد و راه‌گشاست.
        

          «ابزارهای کمدی‌نویسی» جدیدترین ترجمه‌ام است. این اولین بار است که کتابی جامع و کاربردی در خصوص کمدی‌نویسی در اختیار فارسی‌زبانان قرار می‌گیرد.
        

          در ستایش ژانر کمدی

از بچگی عادت داشتم مزه بپرونم.  خیلی ها از من به عنوان یک آدمی که بقیه رو میخندونه یاد می‌کردند. همیشه می‌شنیدم که میگفتن امان از دست تو . حتی یادمه یک بار نزدیک بود وسط در آوردن شکلک و ادای یک کاراکتری برای مادربزرگم ، چای بزنه به گلوش که البته خدا رحم کرد.

اینو نگفتم که ادعا کنم آدم بامزه ایم اما خنداندن و خندیدن رو دوست داشتم و دارم. این باعث شد که در مسیر حرفه ای بازیگری و کارگردانی ای که پیش گرفتم ، ناخودآگاه برم توی کار طنز.
شروع کار من با یک کار عاشورایی بود اما بعد از اون در ۶ اثری که بازی کردم ، همه شون کمدی بودند و ۴ اثر بعدی ای که خودم کارگردانی کردم ، هر ۴ تا ژانر کمدی رو داشتند. 
عاشق لورل و هاردی ، چاپلین ، برادران مارکس ، باستر کیتونم.  
عاشق سیتکامم... سر ساینفیلد غیرت دارم ، با فرندز زندگی کردم ، هایمیم برام دلنشین بوده و عاشقانه بیگ بنگ رو دوست دارم . ( بقیه رو هنوز ندیدم ) .

تا اینجا دیگه متوجه شدید که چقد به کمدی علاقه دارم. اسم گروه تئاتری مون هم کمدیا دلارته ست ( به پست مربوط به کمدیا دلارته مراجعه کنید ).

پس کمدی توی خونِ منه حتی اگر بلد نباشم اما میشناسمش. همیشه نمایشنامه های کمدی رو هم بیشتر دوست داشتم و دارم.

اما همیشه در ارتباط با کمدی دو نکته  برام مشغله ذهنی شده بود.

۱ - چرا مردم به بعضی چیزهای به شدت بی نمک می‌خندن ؟

۲ - چرا بعضی شب ها در اجرا تماشاگر به راحتی میخنده اما در بعضی شب ها خودمون رو روی صحنه شرحه شرحه هم بکنیم باز کسی نمی خنده؟ 

نکته دوم در کارگردانی خیلی برام مشغله شده بود. بعضی شبها واقعا انرژی تماشاگر خوبه ، شوخی ها شدیدا میگیره اما بعضی شب ها تماشاگرها مثل ماست به همون شوخی نمی خندن...

کتاب حاضر همون ابتدای شروع میگه که اومده به همین دو نکته پاسخ بده. 

استیو کاپلان ، کارگردان ، بازیگر ، فیلمنامه نویس و مدرس بازیگری در آمریکاست. من اعتراف می کنم که تا قبل از این کتاب اصلا این شخصیت رو نمی‌شناختم. اما بعد از خوندن این کتاب متوجه شدم که واقعا خیلی از قهرمان ها و آدم حسابی ها رو ما نمی‌بینیم و نمی‌شناسیم در حالی که با آثار و تاثیرات شون کلی زندگی کردیم.
استیو کاپلان یکی از بزرگترین نظریه پردازان کمدی در هالیووده.  خیلی از نویسنده ها و کارگردان ها و بازیگرها که با آثارشون کلی خندیدیم و حالمون خوب شده ، از شاگردان این هنرمند آمریکایی بودند . 

کتاب همونطوری که از اسمش پیداست بیشتر مختص کسانیه که میخوان کمدی بنویسند اما برای بازیگران و کارگردانان هم خیلی مفیده. 

در این کتاب شما در چند مرحله متوجه میشید که برای ساختن یک کمدی خوب باید چه ابزاری رو به خدمت بگیرید. کاراکترها باید چطوری ساخته بشن ، پلات و قصه باید چطوری شکل بگیره. 
اساسا چی کمدی رو میسازه؟ چی خنده داره؟ کاراکتر کمدی باید چه ویژگی هایی داشته باشه و...

در همون فصل ابتدایی به این سوال اول من پاسخ میده که چرا یک چیزی بانمکه یک چیزی نه. چرا بعضی ها به یک شوخی می‌خندن اما بعضی ها نمی خندن.

فرق کمدی و بانمکی چیه؟ آیا هر بانمکی کمدیه؟ 

فارغ از این مباحث ، کتاب پر از مثال از فیلم ها و سریال های کمدیه ( طبیعتا آمریکایی ) . از سیتکام ها بگیرید تا آثار کلاسیک سینمای صامت . 

مخلص کلام اینکه ، این کتاب خیلی خیلی برای من مفید بود. دید من رو به ژانر کمدی خیلی بازتر کرد . طبیعتا در آثاری که آینده تولید خواهم کرد خیلی به کمکم میاد و فکر می کنم کمدی رو اصولی تر یاد گرفتم. 

از اون کتاب هاست که باز هم خواهم خواند.

کار من با این کتاب و ژانر کمدی هنوز تموم نشده.
        

          ابزارهای کمدی نویسی. نشر گیلگمش
برای من خیلی مفید بود. به همه‌ی کسانی که درگیر کمدی هستند (نویسنده، کارگردان و بازیگر) توصیه می‌کنم.