چمن های یشمی جوان دوباره در علف زار قد می‌کشند و رشد می‌کنند. همه چیز دوباره به زندگی باز می‌گردد، درست مثل همیشه.

باگای:اخه چرا با چیزای بی مصرف مثل گنج رفتار میکنی؟ مامان اسکرانی:چون اونا صاحبای خود را دوست دارند؛و صاحباشون هم عاشق اینان. دنیایی اشنا.

«هنوز پرنده‌ها می‌خوانند، هنوز باران می‌بارد و طبیعت هنوز زنده است. کمی با آن مهربان باشیم.»

مول با بچه های دیگر فرق داشت فرق داشت و انگار می‌توانست تنهایی و بدون کمک بزرگترها برای خودش زندگی کند.