|حالا باید هرچه توی دل دارم توی همین دفتر بنویسم.|
 ژپتو در شکم نهنگی گرفتار است و تصمیم گرفته سرگذشتش را روایت کند. او که همواره خالقی بی‌بدیل است، در این فضای تاریک و وهم‌آلود نیز راه‌های جدیدی برای خلق هنر می‌یابد و در این میان، به گذشته و روابطش می‌اندیشد. ادوارد کری با الهام از داستان کلاسیک پینوکیو، اثری کاملاً بدیع و فراموش‌نشدنی از عشق و فقدان پدرانه، غرور و پشیمانی و قدرت پایداری هنر و تخیل روایت می‌کند.
از متن کتاب «من گزارش این روایات را در دفتریادداشت‌­های مردِ دیگری، زیر نور شمع، توی شکم یک ماهی می­‌نویسم. من خورده شده‌­ام. مرا خورده­اند، ولی هنوز زنده‌­ام.»