به نام او

پیش از اینکه این کتاب را بخوانم با تعریفی که از کتاب و خود رابرت والزر شنیده بودم و اینکه کافکا تحت تاثیر او بوده. . چندان متمایل نبودم که کتاب را 
 بخوانم یا حداقل خودم را برای یک اثر ابزرود و سیاه آماده کرده بودم. که با جان کندن باید آن را به پایان رساند. ولی وقتی که شروع کردم به خواندن، دیدم که عجب کتاب خوش خوانی ست.
درست است که همان طنز گزنده ای که در کارهای کافکا سراغ داریم در این اثر هم هست ولی شوخ طبعی های والزر به شدت فضا را تلطیف میکند و داستانی خواندنی را به دست می دهد.
در آخر اینکه ترجمه علی اصغر حداد هم بی نظیر بود خدا به ایشان عمر و عزت بدهد.
        

          امیدوارم زشت نباشه که این کتابی که کافکا گفته خیلی اثر فرهیخته ایه رو دوست نداشتم! :/
یه کتاب به شدت کسل کننده... اگه می خواست کسل کنندگی رو متبادر کنه، به خوبی این کار رو کرد!
        

          .
بله این سه آدم تنها بودند،دستیار از همه تنهاتر،چون حس می‌کرد به عنوان یک غریبه عضو خانه‌ای شده است که کم کم خانه بودنش را از دست می‌دهد؛چون بر‌خلاف آقای توبلر اجازه نداشت بگوید حق دارد در آن خانه هر چه می‌خواهد بکند یا از هر چیزی جلوگیری کند یا از روبرو شدن با آن طفره برود،چرا که آن خانه به او تعلق نداشت؛چون ناچار بود خواسته یا ناخواسته عید داشته باشد و جشن بگیرد...
#روبرت_والزر 
#ترجمه#علی_اصغر_حداد