معرفی کتاب به تو نگاه می کنم اثر مهشاد صدرعاملی

کتابعمومیداستانایران

به تو نگاه می کنم

مهشاد صدرعاملی

3.5

3 نفر |

2 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

خوانده‌ام

خواهم خواند

ناشر

کتاب نیستان

شابک

9786222080525

تعداد صفحات

تاریخ انتشار

1398/3/5

توضیحات

        «به تو نگاه می کنم» داستانی با محوریت دختر جوانی است که سودای معرفی هنر خود را در قالب موسیقی دارد و برای این کار سعی می کند تا در گروهی به تمرین و اجرای موسیقی بپردازد، اما در دل همین همکاری به برخی از تعارض های خود با جامعه هم نسلان پی می برد و متوجه می شود که زیست و زندگی تنها با سلیقه و فکر او در محیط های اجتماعی پیرامونش میسر نیست و نمی تواند نسبت به فعل و انفعالات سایر هم نسلان خود بی تفاوت باشد ... . گفتنی است در روایت این داستان از تکنیک ایجاز بهره برده شده است.

ادبیات ایران ادبیات داستانی رمان

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به به تو نگاه می کنم

1403/10/12

3.5

صفحۀ 18

همه چیز به مرور اتفاق می‌افتد. اوایل متوجه میشوی که برای رسیدن به هدف هایت باید چیزهایی را از دست بدهی...خب سخت است! ولی آنقدر همه چیز به مرور پیش میرود که دیگر عادت میکنی...به مرور میفهمی که دیگر مثل قبل فکر نمی‌کنی، دیگر مثل قبل خیلی چیزها نگرانت نمیکند، دیگر از شنیدن حرف هایشان سرخ نمیشوی، بلکه یاد میگیری که بخندی، بخندی تا بتوانی در کنارشان زنده بمانی. میفهمی که باید در جریان رودخانه قرار بگیری تا کمتر اذیت شوی. یکدفعه به خودت می آیی و میبینی یکی از آنها شده ای... درست شبیه آنها...اینقدر آرام اتفاق می‌افتد که نمیفهمی کی اینقدر عوض شده ای!

Nazi.jg

1403/10/12

به تو نگاه می کنم

مهشاد صدرعاملی

3.5

صفحۀ 23

آدم ها وقتی شبیه یکدیگر میشوند احساس امنیت می‌کنند. دوست دارند مثل همدیگر لباس بپوشند، موسیقی را گوش کنند که دیگران هم گوش کردن اند، کتابی را بخوانند که همه خوانده اند. آنها حتی دوست دارند مثل بقیه فکر کنند؛ مثل دوستان، همسایه ها، همسن و سالهایشان یا حتی آدم های غریبه ای که هر روز از کنارشان رد میشوند. بعضی ها تا اخر عمرشان همینطور میمانند، حتی برایشان سنگ قبر و مراسمی میگیرند که چیزی از بقیه کم نداشته باشد. ولی عده ای هم هستند که قفسه های پرفروش کتاب برایشان هیچ جذابیتی ندارد. آنها میخواهند دنیا را طوری نگاه کنند که هیچ کسی تابحال ندیده است. کنترل جامعه ای با آدم هایی شبیه به هم، البته که خیلی راحت تر است. اینکه با آنها فرق داری چ، اینکه تفاوتت آنها را آزار میدهد، یعنی تو قرار است سرنوشت متفاوتی از آنها داشته باشی، پس نترس! محکم باش. آنقدر هم جلوی بغضت را نگیر!

Nazi.jg

1403/10/12

به تو نگاه می کنم

مهشاد صدرعاملی

3.5

صفحۀ 9

Nazi.jg

1403/10/13

به تو نگاه می کنم

مهشاد صدرعاملی

3.5

صفحۀ 33

وقتی خواب بدی میبینی ولی میدانی که در خواب هستی، آرامی، بهم نمیریزی، چون میدانی که صبح می آید و بیدار میشوی. ولی خب اکثراً یادمان می‌رود. توی خواب اوج میگیریم، پرواز میکنیم. خیال میکنیم که کسی هستیم، سقوط میکنیم، نامید میشویم، همه چیز توی هم گره می‌خورد، عرق میکنیم، نفس نفس میزنیم، ولی وقتی بیدارمان میکنند نفس راحتی میکشیم و میگوییم آخیش همه اش فقط یک خواب بود. اگر همیشه به خودت یادآوری کنی که واقعیت چیزی نیست که در حال دیدنش هستیم، این خواب عمیق و آشفته هم قدرتش را از دست میدهد و دیگر نمیتواند انقدر راحت تو را بهم بریزد. کسی که می‌داند قرار است یک روز بیدار شود این قدر راحت خواب ها را باور نمی‌کند. باورش نکن. نه لحظه های اوج گرفتنش را باور کن، نه عصر های دلگیر و کسالت آورش را.

یادداشت‌ها

Nazi.jg

1403/10/13

          به تو نگاه میکنم. به تو که هیچوقت ناپدید نمی‌شوی، قدیمی نمی‌شوی، به تو که نگاه و لبخندت از همیشه برای من جوان تر است.
نگاهم می‌کنی و نگاه مهربانت فرود می آید، آنقدر فرود می‌آید که تمام مرا در آغوش بگیرد. حالا در آغوشت دنیا جای گرم تری است. صدایت را می‌شنوم. صدایی که در گوشم آرام زمزمه می‌کند:
یحیی رفته است، اما خدای او که نرفته!.
*رمانی که هر چند کوتاه بود اما روحمو نوازش کرد و واقعا بهش نیاز داشتم...

فاطمه سلیمانی ازندریانی

1400/10/11

به تو نگاه می¬کنم عاشقانه¬ای میان آبی زاینده¬رود
این جمله را حتماً بسیار شنیده¬اید«به تعداد همه آدمها راه برای رسیدن به خدا هست» یکی از جملات معرف فیلم سینمایی مارمولک. و شاید جدی¬ترین دیالوگ این فیلم سینمایی کمدی. من هم از همین جمله وام می-گیرم و می¬نویسم به تعداد همه آدمها راه برای عاشق شدن است. هر آدمی برای عاشق شدن شیوه خاص خودش را دارد. شاید به همین دلیل است که از روز ازل داستان¬های عاشقانه بی¬شماری بر سر زبان¬هاست اما داستان عاشقانه و از عشق گفتن هرگز قدیمی و از مد افتاده نمی¬شود.
مهشاد صدرعاملی هم در کتاب«به تو نگاه می¬کنم» از عشق گفته و از عشق نوشته. لازم نیست کتاب را ورق بزنیم تا بفهمیم که داستان یک داستان عاشقانه است. عنوان کتاب خود معرف مفهوم کتاب است. «به تو نگاه می¬کنم» داستان دختری به نام رهاست. دختری از خانواده¬ای سنتی که در پی رهایی از قوانین سفت و سختِ چهارچوب خانواده است. گاه با تغییر رنگ مو به رنگ بنفش، طغیان می¬کند و گاه با دیر آمدن¬های مکرر.
اما سنت به طور ناخودآگاه در وجود رها ریشه کرده. رها در جمع دوستان به اصطلاح روشنفکر خود معذب است و نمی¬تواند خودش را همرنگ جماعت کند. همین معذب بودن است که او را دچار دوگانگی کرده. دوست ندارد هم¬جنس خانواده باشد. اما هم¬رنگ بودن با دوستانش هم برایش سخت است. دوستانی که به واسطه ساز و موسیقی دور هم جمع شده¬اند. نوازندگانی که ماه¬ها همراه با هم برای یک اجرای مشترک قطعات موسیقی را تمرین می¬کنند. رها نوازنده ویولن است. اما به جز جمع¬های خسته¬کننده فامیلی جایی برای عرضه هنرش ندارد. به همین دلیل به گروه موسیقی پیوسته. اما این گروه راه رهایی رها نیست. رهایی رها در تجربه کردن عشق است. در چشمان قهوه¬ای پسری به نام یحیی. کسی که شاید کمتر از همه با رها حرف زده اما بیشتر از همه رها را می¬فهمد. اما این عشق و دوست داشتن فراز و فرودهایی دارد که گویا وظیفه یحیی چیزی فراتر از همراهی با رهاست. «به تو نگاه می¬کنم» کتاب پر صفحه¬ای نیست. اما پر از ماجراست. و یکی از ماجراهای اصلی ماندن یا نماندن یحیی است. گاهی حتی به نظر می¬رسد شاید یحیی فقط یک فرشته است که برای یاری دادن رها در مغازه سازفروشی دوست پدر رها ظهور کرده. همان مغازه¬ای که رها ساز زدن را از آنجا آغاز کرده. مغازه¬ای که بعدها می¬شود مأمن و پناهگاه دختر سرکش و سردرگم داستان. مغازه¬ای در قلب اصفهان. مهد فرهنگ و هنر. اما اصفهانی که نیست. اصفهانی که فقط لابلای جملات رها می-شنویم. رها آنقدر شیفته یحیی و بعد از یحیی شیفته خدای یحیی و خدای خودش شده که اصفهان را فراموش کرده. از اصفهان فقط یک پل چوبی می¬بینیم. شاید قصد نویسنده از این کمرنگ نشان دادن اصفهان این بوده که احتمال وقوع این داستان در همه جای این زمین خاکی وجود دارد. و مگر نه اینکه عشق از ازل بوده و تا ابد هم خواهد بود. یک بی¬مکانی و بی¬زمانی. اما ای کاش اصفهان حضور پررنگ¬تری داشت. مثلاً آبی زاینده رود و شیشه¬های رنگی کافه¬ئ پل خواجو. یا درشکه¬های میدان نقش جهان.