این اولی کتابی  بود که از ژرژ سیمنون میخونم با شخصیت اصلی داستان مگره آشنا میشم  متاسفانه زیاد دوستش نداشتم و این داستان برام جذابیت نداشت یا این که برای شروع کتاب مناسبی رو انتخاب نکردم شاید از سریال مگره خوشم بیاد ولی شرلوک رو خیلی بیشتر دوست دارم  
        

          این عجیب‌ترین و بهترین داستانی بود که از مگره خواندم. یک شروع بی‌نظیر که دو فصل اول تو کاملاً میخکوب حوادث می‌شوی و تا نفهمی ماجرا از چه قرار بوده آرام و قرار نخواهی گرفت. تعلیق و هیجانی که من در داستان‌های پوآرو و هلمز تجربه نکردم. اینجا انگار کس دیگری است که دنبال مگره است و جای مجرم و کارآگاه تغییر کرده است. پایان داستان مثل دیگر کارهای مگره منطقی و درست است و مثل همیشه تو همراه مگره هستی و سرنخ‌ها را کنار هم می‌گذاری و این شکل از روایت برای من چیره‌دستی نویسنده را نشان می‌دهد و واقعاً لذت‌بخش است.
        

          اولین تجربه من در خواندن رمان پلیسی.
این روزها حال خوشی ندارم و برعکس همیشه حالم مناسب فکر کردن و به نتیجه رسیدن هم نیست. دنبال چیزی بودم که حواسم را پرت کند. خیلی فیلم‌بین نیستم وگرنه انتخاب بهتر فیلم بود. خلاصه‌ی کلام امتیازی برایش ندارم ولی داستان کشش معقولی داشت و توانست چند ساعتی حواسم را پرت کند.
        

          بعد از خوندن کاری از آگاتا کریستی و یک اثر هم از کانن دویل ، وقتش رسیده بود که یک اثر هم از ژرژ سیمنون بخونم و با کارآگاه مگره همراه بشم‌.
نمیدونم چرا داستان های پلیسی رو جزو ادبیات عامه پسند دسته بندی میکنن یا خوندنش رو خیلی توصیه نمیکنن و کسی که میخونه رو با دید بد بهش نگاه میکنن اما واقعا لذت حل معما و غافلگیری و رو دست خوردن و به چالش کشیده شدن ذهنی که توی ادبیات و ژانر پلیسی اتفاق میفته به نظر من هیچ جا پیدا نمیشه.
این هم یکی دیگه از داستان های کارآگاه مگره بود که اتفاقا جنایتی اتفاق نمیفته و برعکس تمام کتاب های ژانر پلیسی که یا قتلی اتفاق میفته که قاتل مشخص نیست یا سرقتی رخ میده ، اینجا یه خودکشی اتفق میفته و خود کارآگاه هم شاهد خودکشیه و یعنی جنایتی رخ نداده اما ....
در کل کار خوبی بود و راحت میشه در یک الی ۲ نشست خوند و یه عصر یا شبی رو گذروند باهاش.