کتاب سوسک داستان بلند و تخیلی است که در آن شخصیت اصلی به سوسک تبدیل شده و ناگهان از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند نخست‌وزیر انگلیس است. سوسک داستان بلندی کافکایی و به نوعی نقد تک‌روی در سیاست بین‌الملل است، نقد همراهی نکردن با دیگران. 
«جیم سمز» دچار گونه ای از مسخ شده است. او در زندگی قبلی خود، یا نادیده گرفته می شد یارفتارهای بد دیگران با خودش را تحمل می کرد، اما حالا در این بدن جدید، به قدرتمندترین مرد در بریتانیا تبدیل شده است و اکنون مأموریت دارد تا حکومت را بر اساس خواسته ی مردم اداره کند. هیچ چیز نباید به مانعی بر سر راه او تبدیل شود؛ نه اپوزیسیون، نه مخالفین درون حزب خودش، و نه حتی قوانین دموکراسی پارلمانی. «ایان مک یوون» در این داستان که به شکلی آشکار یادآور کتاب «مسخ» فرانتس کافکا است، جهان آشنای سیاست در دنیای امروز را با شوخ طبعی هایی گزنده پیوند می زند و قواعد حاکم بر آن را واژگون می کند....
        

          کاری متوسط ولی خب همه پسند نیست ، مسخ کافکا رو برعکس کنید سوسکی که یک شخصیت مهمی پیدا میکند...
        

          نوچ.خوب نبود.
        

          موضوع مسخ و تبدیل شدن رو اصلا خوب توضیح نداده و کاربرد زیادی نداره تو داستان و تصویرسازی درست و کاملی درباره نقش سوسک ها و انسان ها انجام نشده و فقط به مسئله قدرت سیاسی و توضیح مسئله اقتصاد معکوس که کورکورانه توسط نخست وزیر  روش پافشاری میشه چیز دیگه ای نداره و صرفا میشه از دید سیاسی بهش نگاه کرد.
در کل کتاب خوبی نبود.
        

          و کتاب نیمه تمام دیگر...
وقتی "سوسک" را می‌خوانم، حس می‌کنم مک‌ایوان می‌خواهد با سیاست بازی کند، اما این بازی همیشه جذاب از آب درنمی‌آید. ایده تبدیل شدن یک سوسک به نخست‌وزیر بریتانیا کنایه جالبی است، اما روایت کتاب گاهی آن‌قدر کند و پراکنده می‌شود که می‌تواند خواننده‌ای را که خیلی درگیر مسائل سیاسی نیست، خسته کند.
مشکل اصلی این است که داستان کشش بالایی ندارد. مک‌ایوان فضای پوچ و مضحکی خلق کرده که انگار قرار است انتقادی به سیاستمدارانی باشد که با وعده‌های توخالی و تصمیم‌های غیرمنطقی، مردم را فریب می‌دهند. اما لحن کتاب در بعضی قسمت‌ها آن‌قدر پیچیده و مبهم می‌شود که ممکن است خواننده حتی نداند چه کسی در حال حرف زدن است یا موقعیت دقیق دیالوگ‌ها چیست. به همین دلیل، بعضی جاها احساس می‌کنی که درگیر یک گفت‌وگوی سیاسی خسته‌کننده شده‌ای، بدون اینکه مطمئن باشی این بحث‌ها قرار است به کجا برسند.
با این حال، نقدهای تند و تیز کتاب به سیاست امروز را نمی‌توان نادیده گرفت. مک‌ایوان با زبانی کنایه‌آمیز نشان می‌دهد که چگونه سیاستمداران می‌توانند با شعارهای عامه‌پسند و تصمیم‌هایی که بیشتر از منطق، بر احساسات مردم سوارند، خود را قهرمان جلوه دهند. اما در نهایت، اگر انتظار یک داستان پرکشش و جذاب را دارید، این کتاب احتمالاً برایتان خسته‌کننده خواهد بود، مگر اینکه عمیقاً به کنایه‌های سیاسی علاقه داشته باشید.
و در آخر بهترین جمله برای توصیف این کتاب: گاهی به طعنه‌هایش لبخند می‌زنی، اما گاهی هم ممکن است آن را کنار بگذاری، چون روایتش آن‌قدر جذاب پیش نمی‌رود که تا پایان همراهش بمانی. 

سین.دال