می‌دانم این کتاب راهنمایی برای روان‌درمانگران و شاید به‌طور کلی درمانگران در حوزه‌‌های دیگر باشد، اما من در مقام یک تسهیلگر/آموزگار خواندمش و به‌نظرم همان‌قدر و شاید حتی بیشتر کمک‌کننده بود. من هیچ‌وقت درمانگر نبوده‌ام، اما به‌نظرم تسهیلگری به‌ویژه این نوع تسهیلگری‌ای که من تجربه‌اش را دارم بی‌شباهت به آن نیست و به مهارت‌های مشابهی نیاز دارد و به همین دلیل خواندن این کتاب خیلی برایم راهگشا و روشنگر بود. یالوم انسان نازنینی است؛ انسان‌ها را انسان می‌بیند و بینشش به آدم کمک می‌کند تا تمام تلاشش را بکند که بهتر و همدل‌تر بشنود و اگر کاری از دستش برمی‌آید به بهترین شکل به آدم‌ها کمک کند.
        

          به نظرم برای پایان یالوم خوانی، گزینه ی خوبی بود.  انگار یک جمع بندی کامل از هر آنچه در داستان ها و کتاب هاش گفته بود رو به صورت خلاصه، صریح و کاملا روشن بیان کرده بود. به نظرم برای روان درمان گران هم گزینه ی خیلی جذابی باشه
        

          این کتاب حاصل تجربه ی چندین ساله دکتر یالوم در زمینه ی مشاوره و‌ روان درمانی در ۸۳ فصل برای دانشجویان روان شناسی است.  (بیشتر مباحث آموزشی هستند اما خوندنش الزاماً برای دانشجویان روان شناسی نیست).

        

          کتاب هنر درمان کتابی است که میتواند به کسانی که پیگیر و علاقه مند به مسائل روان‌درمانی و روانشناسی بالینی هستن و همچین علاقه مندان به کتاب های یالوم کمک کننده باشه.
اگر اکثر کتاب های یالوم را خوب مطالعه کرده باشید و کمی علاقه مند به مطالعه کتاب های روانشناسی  باشید؛ این کتاب چیز جدیدی ندارد.
        

          شبیه این بود که نشسته باشی پای صحبت یکی از اساتید باتجربه و اون استاد نکات علمی و ریزه کاری های رشته اش رو  دلسوزانه اما جدی، منظم و پرانگیزه برات روایت کنه. نه یک روایت رسمی و خشک و دانشگاهی، بلکه جوری که اون آدم اون نکات رو زندگی کرده، از کتاب بیرون کشیده و با زندگی واقعی اون رو در هم تنیده. این مدل روایت کردن به دلم نشست.

خوندنش علاوه بر روانشناس ها و روان پزشک ها،  به نظرم می تونه برای کسایی که به واسطه ی شغل شون با مردم ارتباط نزدیکی دارند مثل همه ی کادر درمان و معلم ها و... مفید باشه.

این اولین کتابی بود که از یالوم خوندم. (به جز نیچه گریست رو که شروع کردم اما دوست نداشتم و کمی بعد رها کردم). نمی دونم اگر کسی آثار دیگه ی یالوم رو از قبل خونده باشه رضایتش از کتاب به اندازه ی کسی که برای اولین بار از یالوم خونده می تونه باشه یا نه.

تفاوت های فرهنگی و دینی در کتاب هست اما جوری نیست که باعث بشه شما از خوندن کتاب لذت نبرید یا اذیت کننده باشه. با وجود تفاوت دیدگاه ها میشه از کتاب لذت و فایده برد.
        

          راستش من این کتاب رو فقط یه روایت از روان‌درمانی نمی‌دونم؛ بیشتر شبیه گفت‌وگوی صمیمی با یه درمانگر پیر، مهربون و باتجربه‌ست. یالوم با همون سبک همیشگیش، خیلی راحت، ساده و البته پرمعنا، از تجربه‌هاش تو درمان مراجعینش حرف می‌زنه. ولی چیزی که این کتاب رو خاص می‌کنه، فقط قصه‌های درمان نیست؛ بلکه خودافشاگری‌ها و تأثیر متقابل درمانگر و مراجع روی همدیگه‌ست.

یکی از چیزهایی که خیلی دوست داشتم این بود که یالوم از اشتباهاتش هم می‌نویسه، از تردیدهاش، حس‌هایی که گاهی تو درمان براش پیش میاد. انگار می‌گه: “منم آدمم!”
و خب همین باعث می‌شه حرفاش واقعی‌تر به دل آدم بشینه.

اگه توی حوزه روان‌شناسی یا مشاوره‌ای، این کتاب قطعاً الهام‌بخشه. ولی حتی اگه فقط دنبال یه کتاب انسانی، واقعی و پر از تجربه‌های ملموس زندگی هستی، بازم پیشنهادش می‌کنم.

اگه بخوام یه نقطه‌ضعف بگم، شاید اینه که گاهی تمرکز از مراجع می‌ره روی خود یالوم و بعضی روایت‌ها هم ریتم تکراری پیدا می‌کنن.

در کل، این کتاب همون‌طور که از اسمش پیداست، واقعاً یه موهبت برای هرکسیه که دغدغه‌ی کمک به دیگران داره یا دوست داره درونیات انسان‌ها رو بفهمه