«وقتی از هرمنوتیک خود صحبت می کنم، منظورم نوع بدی از علوم انسانی نیست که در تضاد با نوع خوب باشد. (بلکه) منظورم این است که پروژه ی هرمنوتیک خود چارچوب تاریخی همه ی علوم انسانی بوده است. مثلا در فلسفه ی یونان چرا فلاسفه طی قرون متمادی به مردم که بسیار دل مشغول قواعد زندگی و شیوه ی زندگی کردو شیوه ی زندگی کردن بودند می گفتند چگونه رفتار کنند و چرا هرگز تصور نمی کردند که مردم به چیزی نظیر علوم انسانی نیاز دارند؟ به اعتقاد من این تصور با مسیحیت آغاز شد، آن هنگام که نه تنها کتاب مقدس بلکه خود نیز به موضوعی برای تاویل بدل شد.»
«{...} مسئله ی ما اکنون این است که کشف کنیم این خود چیزی نیست غیر از هم بسته ی تاریخی تکنولوژی های بر ساخته طی تاریخ مان.»