بعد از آئورا و گرینگوی پیر و نبرد این چهارمین اثری بود که از فوئنتس خوندم و باز هم درباره تاریخ
مجموعه داستانی که باید در ژانر "تاریخ جایگزین" دسته بندیش کرد
باز هم به شدت شاعرانه. هم از نظر ساختارگریزی و هم از نظر قدرت خیال و وفور تشبیه و تصویرسازی
باز هم در جستجوی اصالت و بیزار از تجاوز و وحشی گری و ویرانگری، این بار در مورد اسپانیایی هایی که مکزیک را تصرف کردند و امپراطوری عظیم آزتک را برانداختند
        

          ترجمه اش عاالی بود
تصویر سازی های داستان دو نومانسیا فوق العاده قشنگ بود
قشنگترین کتاب داستانی این چند وقت اخیرم بود