نوشتن درباره این غزلواره ها سخته...خیلی سخت.
شکسپیر رو بیشتر با نمایشنامه هاش میشناسن که الحق سرآمد همه نمایشنامه نویسان و همه نمایشنامه ها در همه دوران هاست. 
اما سوای نمایشنامه هاش ، شکسپیر شاعر هم شخصیت جذابی داره. 
در مورد زندگی شکسپیر چیزی نمیدونیم. میگن اگر هرچیزی که در مورد شکسپیر میدونیم رو بنویسیم به زور یک صفحه میشه. اما این غزلیات بهترین راه برای شناختن و دونستن یا حدس زدن درباره شکسپیره.
کتاب به شدت ترجمه و مقدمه خوبی داره که برای شناختن تاریخ و عصر شکسپیر مفیده. درباره رنسانس توضیحات مفصلی داده . درباره عصر الیزابت هم همینطور. ضمن اینکه بند به بند مترجم درباره اشعار توضیح نوشته تا راحت تر شعرها فهمیده و درک بشه.
شدیدا به دوست داران ادبیات و مخصوصا شکسپیر توصیه میکنم که این کتاب رو بخونید چون با یک کار تحقیقی و اثری زیبا رو به رو هستید.
        

          آخ شکسپیر؛ چه می کنی با قلب ما!
به واقع بازی هایی که شکسپیر با کلماتش می کنه در غزلواره هاش در نوع خودش بی نظیرن؛ اینکه چه تسلط عجیبی روی معنا های مختلف و نوع نوشتن و خوندن ها و چرخش زبان موقع ادای اون کلمه ها همشون رو با هم داشته خودش نبوغ شکسپیر رو می رسونه.
اونم تو یسری شعر که مفهوم های بسیار عمیق و زیبایی هم دارن و چرت و پرت نیستن!
و ایول به جناب طبیب‌زاده با ترجمه دقیق و تفسیر های مفصل که کامل شرح زبان انگلیسی میانه هم در این کتاب به نوع شکسپیری نشون داده می شه. خلاصه که جدا بخونید و حالشو ببرید!
        

          غزلواره های شکسپیر را در روزهای سخت و طاقت فرسای بیماری خواندم. گاه روزهای زیادی بسته میماند و خاک میگرفت. گاه پیش می‌رفت. گاه با خواندن کلمه ای خواب بر چشمانم غلبه میکرد. 
شکسپیر در این کتاب شیوه ای از شعر را انتخاب کرده که در زبان فارسی رایج نیست. 
سونات به اشتباه غزل تلقی می‌شود حال اینکه نه قالب غزل را دارد نه مفهمومی از آن. 
سونات های شکسپیر عمیق مفهومی و عاشقانه اند. 
در شعرهای شکسپیر زمان موجودی بی‌رحم است که زیبایی را از خیلی زود از عاشق و معشوق می‌گیرند. من تا به حال در هیچ شعر فارسی زمان را انقدر بی‌رحم ندیده بودم. 
مقدمه کتاب که مربوط به مترجم آن است درباره عهد الیزابت نوشته است(روزی درباره کتاب ملکه الیزابت خواهم نوشت). 
و لازم است بدانید که انگلستان در آن زمان خیلی بیشتر از آنچه در زبان فارسی مفهوم مردسالاری در اشعار را داریم در لغتهای او می‌بینیم. 
در این میان اعتقاد شکسپیر به سنت‌ها و آیین‌های مذهبی و تلویح به عهد عتیق واقعا جالب بود. 
این کتاب را که میخواندم بیش از غرق شدن در مضامین غزلواره ها جذب تاریخ انگلستان میشدم. 
بخوانید...
لذت ببرید...
و شعرهای فارسی را بیشتر دوست بدارید...
یادم رفت که بگویم به نظرم عاشق در شعرهای فارسی خیلی جسورتر است مثلا آنجایی که وحشی می‌گوید ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست تو را...
عاشق در زبان شکسپیر موجودی است که دائم درحال مدح و ثنای معشوق است دریغ از خرده شکایتی:)