چهار ستاره به خاطر جسارت این نویسنده که ملاحظهٔ کودکی و نوجوانی کودکان و نوجوانان را نمی‌کند و از به تصویر کشیدن تلخی واقعیت (که مع‌الاسف ملاحظهٔ هیچ کس را نمی‌کند!) نمی‌ترسد.
هفتاد-هشتاد صفحهٔ نخست و توصیف آن آشوب ساعات نخست فاجعه واقعاً فوق‌العاده است.
ولی باید بگویم در نوجوانی بیشتر دوستش داشتم. الان به نظرم کمی -فقط کمی- شور اکتیویسم و بیانیه لابه‌لای داستان درآمده بود.
        

          خیلی غم انگیز و تلخ
        

          تلخ، تلخ، خیلی تلخ! 
توصیف‌هایی که می‌توانی به‌خوبی صحنه‌ها را تصور کنی و درد بکشی. 
داستان در آلمانی روایت میشه که یک رآکتور هسته‌ای منفجر میشه و حادثه‌ای شبیه به چرنوبیل اتفاق میوفته. 
به‌نظرم می‌تونست داستان قوی‌تری داشته باشه و انقدر پر از توصیف تنها نباشه.
        

          کتاب باران مرگ روایتی است از روزی که آسمان دیگر آبی نیست، روزی که باران به جای زندگی، مرگ می‌بارد. گودرون پاوسه‌وانگ در این داستان نوجوانی به نام یانا را مقابل فاجعه‌ای قرار می‌دهد که هیچ‌کس حتی تصورش را هم نمی‌کرد: انفجار یک نیروگاه هسته‌ای. در چشم به‌هم‌زدنی، شهرِ آرام به جهنمی خاموش بدل می‌شود؛ خیابان‌ها خالی، خانه‌ها متروک، و ابر رادیواکتیوی که همچون سایه‌ای مرگبار بر سر همه می‌افتد.

«باران مرگ» تنها قصه‌ی یک دختر نیست؛ آیینه‌ای است از سرنوشت هزاران انسانی که قربانی غرور و بی‌احتیاطی تکنولوژی می‌شوند. نویسنده با قلمی تکان‌دهنده نشان می‌دهد چگونه اعتماد کورکورانه به صنعت هسته‌ای می‌تواند به کابوسی بدل شود که حتی پس از خاموش شدن شعله‌های آتش، تا نسل‌ها بر زندگی انسان‌ها سایه می‌افکند.

این کتاب تلخیِ ناگزیرِ حقیقت را یادآوری می‌کند: پیشرفت، اگر بی‌پروا و بی‌مسئولیت باشد، می‌تواند زندگی را در یک لحظه به مرگ بدل کند💔