یا کسی که یادداشت پشت جلد را نوشته، داستان را متوجه نشده یا من :))
درباره زندگیِ مشترکِ یک مردِ طرفدارِ ثبات در زندگی با یک زنِ دمدمی، تقابل سکوت با صدا و درونگرا و بیرونگرا شاید.
از نحوه‌ی آشنایی و دلبستگی تا روزهای از هم دور شدن و نفهمیدن‌ها.
اینجور نبود که آدمِ دیگری ساخته باشد، نمی‌خواست یا نمی‌توانست واقعیت برگشتن را بفهمد.

نثر چندان جذابیتی ندارد، خواندنش چیزی به آدم اضافه نمی‌کند؛ نه دانشی، نه اخلاقی، نه احساسی و نه نکته‌ای برای نویسنده‌های جوان دارد.

جمله‌ی روی جلد هم گولتان نزند، از یک شاعر است و نه نویسنده.
        

          کتاب جالبی بود فلش بک هایی که ماریو برای خودش میزد و مقایسه سازی های ذهنی اش همگی به جذابیت داستان افزوده بود