با توجه به این‌که در هنر قرن بیستم، آثاری به وجود می‌آمده‌اند که با تعاریف کمابیش مشخص پیشین تفاوت‌های بنیادین دارند و تشخیص هنر از ناهنر را هر روز دشوارتر از قبل می‌کنند، به نظرم خواندن چنین کتابی برای کسانی که دغدغه‌ی هنر و فلسفه‌ی هنر را دارن الزامی‌ است. نوئل کارول در این کتاب سعی می‌کند تمام نظریه‌هایی را که در باب چیستی و ماهیت هنر در فلسفه مطرح شده‌اند به صورت کامل بررسی کند، نقاط قوت و ضعف‌شان را بیازماید و با ارائه‌ی مثال‌های روشن و آموزنده به فهم بیشترشان کمک کند. او نظریه‌ی بازنمایی هنر، نظریه‌ی بیانی هنر، نظریه‌ی فرمالیستی هنر، نظریه‌ی زیبایی‌شناسی هنر، گرایش نوویتگنشتاینی، نظریه‌ی نهادی هنر، نظریه‌ی مبتنی بر تعریف تاریخی هنر و اسلوب روایت‌های تاریخی را به ترتیب بررسی می‌کند. مشکل هنر آن است که در برابر تعریف شدن شدیداً مقاومت می‌کند و در نهایت هیچ یک از این نظریه‌ها کافی نیستند، اما قطعاً به فهم ما درباره‌ی هنر کمک می‌کنند.
نظریه‌های بیانی هنر، فرمالیسم و زیبایی‌شناسی هنر همه مبتنی بر این پیش فرض‌اند که ماهیت هنر قابل‌تعریف شدن است. اما در نیمه‌ی قرن بیستم فیلسوفانی که طرفدار فلسفه‌ی ویتگنشتاین متأخر بودند با توجه به روند عجیبی که هنرهای آوانگارد در پیش گرفته بودند، به این نتیجه رسیدند که شاید هنر ماهیتی تعریف‌پذیر ندارد و صرفاً بر اساس مشابهت‌های خانوادگی میان آثار مختلف می‌توانیم هنر را از ناهنر تشخیص دهیم. اما بعد از دو دهه، گستردگی مفهوم باز هنر در نظریه‌های نوویتگنشتاینی راه را به سوی بازگشت به سمت تلاش برای پیدا کردن تعریفی ماهوی برای هنر باز کرد. اما نظریه‌های نهادی هنر و تعریف تاریخی هنر هم که به عنوان جایگزین‌های برای نظریه‌های نوویتگنشتاینی مطرح شده بودند، راهگشا نبودند و به نظر نوئل کارول تا زمانی که این کتاب را نوشته است، اسلوب روایت تاریخی بهترین گزینه‌ای است که پیش رو داریم. بر اساس این اسلوب هنر به نحو تکاملی پیش رفته است. این نظریه مرا یاد دیالکتیک هگل می‌اندازد. این که ما می‌توانیم اثری را هنر تلقی کنیم به این دلیل است که سنتز حاصل از نزاع میان تز و آنتی تزی است که پیش از آن وجود داشته است و بر این اساس روند تاریخ هنر روندی دیالکتیکی است و آثار هنری مختلف امروزی، همچون جانواران که در طول زمان تکامل پیدا کرده‌اند تا به شکل امروزی رسیده‌اند – شکلی که شاید هیچ شباهتی به اجداد اولیه‌شان ندارد – ممکن است هیچ شباهتی به آثار اولیه در تاریخ نداشته باشند ولی همچنان عضو خانواده‌ی هنر هستند.
        

          پارسال دوره ای گذاشته بود موسسه نفحات، یک کارگاه پاییزه فلسفه هنر، اساتیدی از فلسفه اسلامی و فلسفه هنر و ...از امنی نژاد و رجبی دوانی(هنر نه تاریخ) و دکتر سید رضی موسوی گیلانی و ...
دکتر سید رضی به دلم چسبید و امسال بعد از فر خوردن بین چند کتاب زیبایی شناسی و فلسفه هنر که هر کدام برایم  مثل خواندن دائو دجینگ به زبان چینی بود، گنگ و ادراک نشدنی و ...البته هر از گاهی هم می فهمیدم ولی آمپر لذت فهم را آنچنان بالا نمی برد که با صدای انکار الاصواتم از حلقوم مبارکم فریاد 
این الملوک و این ابنا الملوک سر بدهم و آنقدر هم همت و حوصله نداشتم که نتیجه مداقه نهایی ام، فریاد اورکا اورکا باشد و از وان حمام لخت به در بیایم و داد بزنم، اصلا حمام کوچکمان وان ندارد!

                                                        ###
امسال شماره دکتر سید رضی را گیر آوردم و تماس گرفتم و خواستم برای این طفل هنردوست و فلسفه دوست، یک کتاب با چرخ های کمکی توصیه کند که ایشان فلسفه هنر نوئل کارول و دانشنامه زیبایی بوریس گات را معرفی نمودند، خوشی پیدا کردن اولین نیمه گمشده ام، تنها چند ساعت دوام داشت .چون بعد از سر کارم به مجتمع ناشران رفتم و بعد از قیافه ام مثل بستنی عروسکی آب شده شد، البته از همان اول اسم عروسک روی ما زیادی بود، عروسک واقعی باربی بود و من حاصل  ریخته شدن دو قطره کاکائو روی یک کف دست وانیل و ثعلب بودم که پول داده بودم و کاکائو مصنوعی روی سرم کاشته بودم، با همان قیافه ی ثعلبی ام ، وقتی خانم اطلاعات مجتمع ناشران گفت این کتاب را نداریم و بعد گفتم از این نشر، گفت هیچ نداریم، آنجا قیافه ام شده بود مثل بستنی سوهانی یا بستنی انبه با تکه های انبه، خلاصه حساب کار دستم آمد این کتاب  به این سادگی گیر نمی آید
                                                          ###

خلاصه چشمتان روز بد نبیند به چند دانشجوی فلسفه هنر و ادیان و ...سپردیم که از دانشگاه ادیان برایمان این کتاب را بگیرند 
که هرکدام مشکلی پیش می آمد برایش، یکی فارغ التحصیل شده بود، یکی تب بوسنی و هرزگووین گرفت و یکی ریغ رحمت را تزریق کرد.
خلاصه هر کاری کردیم 
گیرمان نمی آمد تا اینکه رو زدیم به کسی که تازه با او آشنا شده بودم و برایم گرفت، بوریس گات مرجع بود و نمی شد بیاوری اش ولی مخ نوئل کارول  را زده بود که دو هفته با من سر کند 

                                                    ###
چیه حتما توقع دارید که خلاصه کتاب را هم بنویسم :-))