به نظرم کسی نیست که سفر #اربعین را تجربه کرده باشد و طعم شیرین #چای_عراقی را نچشیده باشد.
مجموعه داستان #چای‌عراقی که به اهتمام #نشر_معارف منتشر شده، لحظاتی ما را سوار بر بال کلمات، زائر اباعبدالله می‌کند و ذهنمان با دنیای مردمانی آشنا می‌شود که نسیمی از کوی سیدالشهداء، بر آنها وزیده است.

این داستان‌ها به انتخاب آقای #محمدرضا_شرفی_خبوشان کنار هم قرار گرفته‌اند.
        

          چند داستان دربارهٔ اربعین به انتخاب آقای محمدرضا شرفی. داستان اول هم کار خود ایشونه.
حقیقتش رو اگه بگم، غیر دو سه تا داستان که بهم چسبید، بقیه‌شون چندان بهم مزه نداد. ولی خب سلیقهٔ منه و ممکنه خیلی‌هاشون به کام شما شیرین بیان!
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ 1400/06/22 به پایان رسیده است.
        

          برای منی که داستان کوتاه زیاد می‌خوانم، کتابی که گزینش داستان‌هایش را کسی مثل جناب شرفی خبوشان انجام داده یک انتخاب بدون ریسک محسوب می‌شد اما برخلاف آن همه نامِ به‌نام در بین نویسنده‌ها، متاسفانه کتاب چیزی برای عرضه نداشت!
نگاه نویسندگان به مقوله‌ی اربعین اکثرا از کلیشه‌ فراتر نرفته و موضوعاتی مثل توبه و شفا و جنگ ایران-عراق توی کتاب زیاد است!
با توجه به اینکه کتاب در سال ۹۹ به چاپ رسیده، بنظر می‌رسد نویسندگان فرصت خوبی برای گذر از تصاویر تکراری در اربعین داشتند و می‌توانستند قصه‌های متمایزتری برای مخاطب بگویند... هرچند یکی دو داستان هم که سعی کرده بود متمایز باشد آنقدر تخیلی بود که به دل نمی‌نشست!
بیشتر داستان‌ها، فاقد هرگونه فراز و فرود و آغاز و پایان هستند... بعضی داستان‌ها جوری بی‌دلیل آغاز می‌شوند و بی‌نتیجه پایان می‌یابند که مخاطب ناخودآگاه از خودش می‌پرسد:
خب که چی؟!
بگذریم از بعضی داستان‌ها که انقدر کوتاهند که انگار یک مجموعه توصیفات را برای چیدمان یک صحنه پشت سر هم قطار کرده‌اند... مجموعه کلماتی که مثل یک شات تصویری عمل می‌کند بدون اثرگذاری خاص و حس برانگیزی و انتقال معنا! با این همه داستان‌ها هیچ تصویر شاخص و اثرگذاری ندارند
چیزی که به لحاظ مفهومی زیاد اذیتم کرد، تعبیرهای تکراری و زننده از فقر و کثیفی و نداری عراقی‌ها بود... از طلبکار بودن اکثر شخصیت‌های ایرانی نسبت به خادمین!
        

          چیزی که باعث شد کتابو بخونم و منو جذب خودش کرد، اسم و طراحی جلد کتاب بود.
درواقع انتظار بیشتری داشتم ولی خب معمولی بود.

اما در رابطه با کتاب: 
این کتاب شامل ۱۴ داستان کوتاهه که دربارهٔ افراد مختلف و ماجراهاشون که مربوط به اربعین میشه، نوشته شده.
هر کدوم از داستان‌ها رو نویسنده‌های مختلفی نوشتن که جا داشت بعضی‌هاشون، بیشتر روی داستان‌شون فکر کنند.
مثلا داستان اولی که مربوط به اردلان میشد خیلی خیلی یهویی تموم‌ شد و تهش باز موند و من واقعاً نفهمیدم الان اردلان چی‌ شد؟ 🫥
اما سه چهارتا داستان‌شو هم واقعاً دوست داشتم.

یه نکته منفی دیگه کتاب هم بخوام بگم این بود که توی بعضی از داستانا از عراق خیلی جلوهٔ بدی نشون داده بودن؛ اینکه شهرشون کثیفه، دشمن ما بودن، کینه داریم هنوز و....
بیشتر باید روی قسمت مخلص بودن‌شون در خدمت از زوار تمرکز میشد.
چون فکر می‌کنم این موضوع در رابطه با اوضاع عراق، نباید در داستان‌های کوتاه مطرح بشه.
ارزش خرید هم نداره؛ از طاقچهٔ بینهایت بخونید یا به کتابخونه رجوع کنید.