کتاب اولدوز و عروسک سخنگو - نقد و نظرات دربارۀ کتاب اولدوز و عروسک سخنگو

این توضیحات مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب می‌باشد.

هوا تاریک و روشن بود. اولدوز در صندوقخامه نشسته بود، عروسک گنده اش را جلوش گذاشته بود و آهسته آهسته حرف می زد....راستش را بخواهی، عروسک گنده، توی دنیا من فقط تو را دارم. ننه ام را می گویی؟ من اصلا یادم نمی آید. همسایه مان می گوید خیلی وقت پیش بابام طلاقش داده و فرستاده پیش دده اش به ده...

ادبیات داستانی ادبیات ایران ادبیات کودک و نوجوان کتاب کودک دهه 1960 میلادی ادبیات معاصر

چطور در دسته بندی کتاب کودک قرار گرفته؟ با فحاشی های زشت که حتی در کتاب بزرگسال هم زشت ترین القابه مسلمان ها رو بی سواد و و دور از علم معرفی کنه و تمسخر بحث نظر کردگی امامان و...

یه بار داشتیم با بابا انباری رو می‌گشتیم که توی کارتون یکی از کتاب‌ها، یه کتاب گنده و خیلی قدیمی با ورقای زرد پیدا کردیم به اسم «قصه‌های صمد بهرنگی». آوردیم‌ش بالا و انقدر مامان و به خصوص بابا از فضایلش گفتند که از همون شب شروع کردم به خوندن‌ش. این کتاب نه تنها -برای من- مقدّس ئه، بلکه دردناک هم هست. به شدّت دردناک. و من -اون موقع کلاس دوّم بودم- انقدر، انقدر و انقدر باهاش گریه کردم که تا الان برای هیچ کتاب یا فیلم دیگه‌ای نکردم. و دل‌م می‌خواد یه‌بار دیگه، یه جمعه‌شبِ دیگه، تو یه اتاقِ شلوغ‌پلوغ و پر از کارتن‌های کتاب، دوباره اینُ برای اوّلین بار بخونم. هیچ‌چیز نمی‌تواند مرا آن‌قدری که این کتاب با بویِ ورق‌های کهنه و نم‌دارش در یک جمعه‌شبِ دوّم دبستان تکان داد، تکان بدهد. مطلقاً هیچ‌چیز.