کتاب ایده جالبی داشت.ولی احساس می‌کنم نویسنده نتونسته بود ایده رو به زیبایی نمایش بده.
دقیقا مثل اسم کتاب،شخصیت ها دقیقا در تک تک بخش ها و صفحات در حال فرار بودن،و این موضوع از یک جایی به بعد خسته کننده می‌شد.
کتاب بیشتر از اینکه درگیر پیچش داستانی و هیجان و احساسات باشه،درگیر وقایع نویسی بود و این به نظرم اذیت کننده بود.
حدود ۹۵درصد محتوای کتاب به این صورت هست که افراد در فلان جاده یا فلان جا در حال فرار هستن،درگیر حادثه میشن،از حادثه فرار میکنن،دوباره در حال فرار هستن،دوباره درگیر یه حادثه دیگه میشن. و تا پایان داستان که ماجرا به اتمام برسه روند داستان تماما همینطور پیش میره.
      

        کتاب قشنگی بود.بعد از مدت ها دوری از آثار کلاسیک این کتاب رو خوندم و روند داستانی برام یه کم کند بود.که البته بعد از یه کم خوندن،متوجه یه لطافتی که در سراسر داستان جریان داشت شدم که واقعا جذاب بود.
به نظرم یه چیزی که داستان رو خیلی جذاب تر می‌کرد،اشاره به احساسات و عواطف واقعی افراد بود.یعنی صرفا چون شخصیت داستان فرد خوبی بود،از اشاره به زمان هایی که فرد احساسات تقریبا خودپسندانه ای داشت چشم پوشی نمی‌شد.
در کل کتاب لطیف و جالبی بود.