چگونه می‌نویسی؟ با گوش و دل می‌نویسم، گوش‌به‌فرمان ستارگانی می‌نویسم که خاموش‌اند. بی‌آن‌که بنویسم به زیباترین کتاب‌ها می‌پیوندم، که زیباترین کتاب‌ها را در کتابفروشی‌ها نمی‌توان یافت. زیباترین کتاب‌ها نامه‌هایی‌اند بی‌چشمداشت، بی‌طلب. آن‌ها بیشتر اندیشیده شده‌اند تا نوشته، و بیشتر دیده شده‌اند تا اندیشیده. در نوشتن، صدایی را می‌جویَم، صدای خودم را. چراکه اگر صدایم را بیابم، بی‌درنگ صدای بی‌همتای کسانی را خواهم یافت که دوست می‌دارم… این کتاب را نه برای تو، که برای خویش می‌نگارم، تا نوری تازه بر زندگی‌ام بتاباند، چیزی ژرف‌تر از اندیشه یا معنا. کریستیان بوبن این کتاب را، به‌سان نامه‌ای سرگشاده، خطاب به پی‌یر سولاژ نوشته است، مشهورترین نقاش معاصر فرانسه، نقاش تابلوهای سیاه.