نمیدونم باید این کتاب رو برای هر آدمی معرفی کنم یا نه، میدونم که سخته خوندن و درک کردنش، عجیب توی جان و روان من نفوذ کرد و تمام تفکراتم رو تحت الشعاع قرار داد، بخش هاییش رو هایلایت کردم نه در کتاب که در وجودم...
تو اوج درد و حال بد خوندمش و انگار با ذره ذره من آمیخته شد.
عاشفانه ای که رنجش زخمش آوارگیش توی قلب و دل آدم رسوخ میکنه... نمیتونم بگم همه بخوانید و لذت ببرید...
آنان بخوانند که یقین به عشق پاک و ناپاک پر ابهام و رنج درون خود دارند...
        

          کتاب سخت خوانیه، حتی از شازده احتجاب هم سخت تر و به نظرم برای اینکه بخوای به کل داستان احاطه پیدا کنی نیازه دوبار کتابو بخونی. و البته که این عدم روایت خطی خودش باعث زیبایی و تمایز این نوع نوشتن گلشیری شده.
        

          مگه تموم عمر چندتا بهاره؟!
هنوز نتونستم تکلیفم رو با آثار هوشنگ گلشیری مشخص کنم! تقریباً موقع خوندن همه‌ی آثارش از شازده احتجاب گرفته تا جبّه‌خانه و همین کریستین و کید و حتی داستان‌های کوتاه توی مثل همیشه و نمازخانه‌ی کوچک من یه سری حسّای مشترک داشتم:
اول این‌که نتونستم با فضای داستان که کاملاً برآمده از فضای فکری خاص نویسندشه ارتباط کافی برقرار کنم که بیشترش به‌خاطر تفاوت روحیّات و باورها و ... می‌تونه باشه؛
دوم شیوه‌ی روایتش معمولاً غیرخطی و چندلایَس ... وقایع هم‌زمان با فضای بیرون، انگار در مغز راوی و تک‌تک قهرمانای داستان به موازات هم و گاهی حتی در تضاد با هم در جریانه (یه مثال دم‌دستی و خیلی ساده شدش مثلاً فضای سریال "مگه تموم عمر چندتا بهاره" و بعضی از کارای دیگه سروش صحّته و یا "گاوخونی" جعفر مدرس صادقی ... [مکتب اصفهان؟]) ... تا اینجاشو مشکلی ندارم ... کلاً فضای داستانی رازآلود و پرابهام و معماگونه رو دوست دارم ولی مسئله اینه که دلم میخواد آخرش که تموم میشه همه‌ی گره‌ها برام باز شده باشه، ولی انگار خیلی از جملات و حتی وقایع فقط تو مغز گلشیری جریان داره و خواننده توان ورود به اون و درک همه‌ی اون‌چه که می‌خواسته بگه رو نداره ...
سوم این‌که غلبه‌ی فرم و تکنیک بر محتوا یه وقتایی قشنگ به چشم میاد ... کاملاً متوجه هستی که نویسنده داره هنرمندانه و خلاقانه داستان رو پیش می‌بره ولی انگار یه چیزی این میون کمه (شایدم زیاده!) که نمی‌ذاره خوندنش خیلی بهت بچسبه و لذت‌بخش باشه ...
و چهارم ... علی‌رغم این‌که موقع خوندن دوست دارم زودتر تموم شه و یه جورایی از شر خوندش راحت شم ولی در همون حین حس می‌کنم دلم می‌خواد دوباره از اول بخونمش! 

امتیاز: ☆☆☆
واژگان و محتوا: قرمز
توصیه برای خوانش: ۰۱۲ 

پی‌نوشت:
# امتیاز: کشش و جذابیت اثر (بین ۰ تا ۵ ستاره)
# واژگان و محتوا: سفید نشونه‌ی محتوای استریلیزه و قرمز نشونه‌ی محتوای کاملاً غیراستریلیزه! است، زرد و نارنجی هم بینابین!
# توصیه برای خوانش: یه عدد سه‌رقمی که رقم سمت چپ پیشنهاد خوانش اثر به نوجَوونا، رقم وسط پیشنهاد به جَوونا و رقم سمت راست پیشنهاد به افراد میان‌سال و کهن‌ساله! (صفر نشونه‌ی عدم پیشنهاد و ۳ نشونه‌ی توصیه‌ی اکید به خوندنشه، ۱ و ۲ هم بینابین!)
# ناگفته پیداست که همه‌ی موارد بالا صرفاً پیشنهاد و تراوشات ذهنی من در زمان خوانش کتاب می‌باشد!