منتقدان این کتاب را نقطهٔ عطفی در رمان امروز عراق می‌دانند و به تصریح همگان، واجد همهٔ خصلت‌ها و خصایص هنر رمان‌نویسی و سرآغاز دورهٔ تازه‌ای از حیات داستان‌نویسی در عراق است. ستایش منتقدان از این رمان چنان بود که آن را نخستین رمان عراقی، به معنی دقیق هنری و تّام و تمامِ عبارت، برشمرده‌اند. این رمان سرنوشت مجموعه‌ای از انسان‌های شوربخت را ترسیم می‌کند که در حاشیهٔ تاریخ سر می‌کنند. زمان روایت داستان به سال‌های آخر جنگ جهانی دوم و استعمار انگلیس برمی‌گردد و حوادث آن در اماکنی روی می‌دهد که نخستین ویژگی آنها فقر همه‌جانبه است. امروزه این کتاب را یکی از صد رمان برتر در جهان عرب می‌شمارند.