به نام او

استاد بهاءالدین خرمشاهی – ادیب، حافظپژوه و قرآنپژوه پرآوازه- یکی از مهمترین و پرکارترین حافظپژوهان معاصر هستند که از ایشان تالیفات بسیار 
زیادی در مورد شعر حافظ منتشر شده است. که در این بین میتوان به کتابهایِ «حافظنامه» ، «ذهن و زبان حافظ» (مجموعه مقالات) و «دانشنامه حافظ و حافظپژوهی» اشاره کرد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و ادب دوستان حافظ-نامه نه تنها مهمترین اثر خرمشاهی در این زمینه، بلکه یکی از مهمترین و کاربردیترین شروح شعر حافظ است. خرمشاهی در این اثر با مبنا قرار دادن 250 غزل از تصحیح غنی- قزوینیِ دیوان حافظ به شرح مشکلات و پیچیدگیها، تفسیر نمادها و در کل ترسیم بوطیقای شعر حافظ پرداخته است. یک از بهترین قسمتهای کتاب مقدمه مفصل و در عین حال خواندنی کتاب است که بیشتر به تاثیرپذیری حافظ از گذشتگان می پردازد و خرمشاهی برای هرکدام مصداق و نمونه آورده است. به همین سبب است که اگر کسی شعر حافظ را خوب بفهمد شعر یک دوره ادبی (سبک عراقی) را بهتر متوجه میشود و با ظرایف آن آشنا میگردد که این امر با خواندن کتاب «حافظنامه» تا حدود بسیار خوبی حاصل میشود، «حافظنامه» هم اکنون توسط انتشارات علمی فرهنگی چاپ و عرضه میگردد. در آخر گفتنیست که در سالهای اخیر شرح مهم دیگری بر شعرهای حافظ نوشته شده است که اشاره به آن خالی از لطف نیست دکتر سعید حمیدیان در «شرح شوق» به شرح تمام غزلیات حافظ مبادرت ورزیده‌اند که البته حجم بالای آن (4400 صفحه در پنج جلد) چندان مورد کاربرد مخاطب عادی شعر حافظ نیست.